Βιώσιμη ανάπτυξη τουρισμού(?)

Η βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου προϋποθέτει εκτός από όραμα, τόλμη και στρατηγική, νομοθέτηση και ένα κοινωνικό συμβόλαιο, πολιτεία και πολίτες να αντιλαμβάνονται πλήρως τις τομές που απαιτούνται.
Τουρισμός και βιώσιμη ανάπτυξη ήταν ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν στο συνέδριο του Economist και σημαντικοί εκπρόσωποι του ελληνικού τουρισμού κλήθηκαν για να συζητήσουν το μέλλον αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος διεθνώς. Καθώς αλλάζουν οι απαιτήσεις των ταξιδιωτών και προτάσσονται θέματα βιωσιμότητας τόσο για το φυσικό τοπίο, όσο και για τις τοπικές κοινωνίες, τέθηκε το ερώτημα αν και στην Ελλάδα αντιμετωπίζουμε πλέον το πρόβλημα του «υπερτουρισμού», όπως για παράδειγμα στη Βενετία ή στη Βαρκελώνη. Ο πρώην Γ.Γ. του ΕΟΤ Δημήτρης Τρυφωνόπουλος ήταν κατηγορηματικός: Δεν υφίσταται στην Ελλάδα πρόβλημα υπερτουρισμού, σε κανέναν προορισμό, αλλά χρόνιο πρόβλημα έλλειψης υποδομών. Ποια είναι η λύση; Μακροπρόθεσμος σχεδιασμός, εθνική στρατηγική που να υπερβαίνει την 4ετία και φυσικά ορθή νομοθέτηση. Η βιώσιμη ανάπτυξη του κλάδου, πρόσθεσε ο κ. Τρυφωνόπουλος προϋποθέτει εκτός από όραμα, τόλμη και στρατηγική, αλλά και την αποδοχή της κοινωνίας. Παράλληλα, η προσφορά υψηλών υπηρεσιών, ο σεβασμός στις ανάγκες του ταξιδιώτη, η προστασία του φυσικού, αλλά και του αστικού τοπίου, είναι οι νέες απαιτήσεις, που θα καθορίσουν το μέλλον του ελληνικού τουρισμού.

Tozer, «Όποιος ταξιδεύει χωρίς να συναντά τον άλλον, δεν ταξιδεύει, απλώς μετακινείται» Φράση της Alexandra David-Neel, μεγάλης Γαλλίδας ταξιδιώτισσας του 20ού αιώνα.

Επιμέλεια: Θανάσης Κούτσης
Του Claude Llena*

Η Τοζέρ είναι μια μικρή πόλη της Τυνησίας, στη βορειανατολική Σαχάρα, στα σύνορα με την Αλγερία. Από τις διασημότερες οάσεις στον κόσμο, ποτίζεται από 200 πηγές και περιβάλλεται από ένα πανέμορφο, τεράστιο φοινικόδασος (10.000 στρέμματα, 400.000 δέντρα). Είναι μια καταπράσινη γωνιά, περιτριγυρισμένη από αμμόλοφους (erg) και πετρώδη έρημο (reg).
Εδώ και πολλές γενεές, η φυτεία των φοινίκων τρέφει τους Homo situs¹, τους ανθρώπους που ζουν ενσωματωμένοι στον βιότοπο που αποτελεί η περιοχή². Η παραγωγή λαχανικών και φρούτων (μαρούλια, γογγύλια, καρότα, μπανάνες και χουρμάδες) εγγυάται μια ισορροπημένη διατροφή στους μόνιμους κάτοικους της όασης. Το γεωργικό μοντέλο είναι επικεντρωμένο στην ορθολογική χρήση του νερού και επιτρέπει την παραγωγή σημαντικών ποσοτήτων τροφίμων. Από τον 14ο αιώνα, το αρδευτικό σύστημα που δημιούργησαν οι Άραβες επιτρέπει τη μέτρηση του νερού, η οποία γίνεται από το «γκαντούς», την υδραυλική κλεψύδρα. Ο καθένας έχει δωρεάν πρόσβαση στο νερό, που κυκλοφορεί σε κάθε μέρος, χάρη σε αυτό το έξυπνα σχεδιασμένο δίκτυο. Οι διαφωνίες που προκύπτουν για το πότισμα των χωραφιών επιλύονται από ένα λαϊκό δικαστήριο που έχει όλες τις σχετικές αρμοδιότητες και εξασφαλίζει την κοινωνική ισορροπία ενός πληθυσμού που έχει εξασφαλίσει αυτάρκεια όσον αφορά τη διατροφή του. Μέσα σ' αυτό το σύστημα, που επιτρέπει την αναπαραγωγή της ομάδας, καθένας βρίσκει τη θέση του.

Οι Ναζί στην Ελλάδα

«Σχεδόν 75 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλάδα και η Πολωνία ζητούν από τη Γερμανία αποζημιώσεις για τα δεινά που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της κατοχής. Και οι δύο χώρες συγκαταλέγονται σε εκείνες που επλήγησαν περισσότερο από οικονομική άποψη.

Δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι λίγες άλλες χώρες υπέφεραν τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της κατοχής, όπως η Ελλάδα και η Πολωνία. Και ενώ η επίγνωση για τα βάσανα των Πολωνών στη Γερμανία σίγουρα υπάρχει στη χώρα μας, είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστο τι διέπραξαν σε βάρος των Ελλήνων η Βέρμαχτ και τα SS.

Οιδίπους, Αντιγόνη

Της Αλεξάνδρας Ροζοκόκη*
Ο Οιδίπους αποτελεί το πρότυπο του ανθρώπου που γεύεται αλλεπάλληλες μεταπτώσεις κατά τη διάρκεια του βίου του. Από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο ο συγκεκριμένος ήρωας πέφτει από τα ψηλά στα χαμηλά και το αντίθετο. Γεννιέται σε βασιλικό σπίτι για να πεταχτεί βρέφος στον Κιθαιρώνα επειδή οι γονείς του τρομοκρατούνται από δυσοίωνο χρησμό. Από ευσπλαχνία δούλου σώζεται για να βρεθεί υιοθετημένος από άτεκνο βασιλικό ζεύγος. Καθώς μεγαλώνει πλούσια και ξέγνοιαστα, τα λόγια ενός μεθυσμένου ότι ο Οιδίπους είναι νόθος γιος, ραγίζουν την ευτυχία του. Η λήψη απαίσιου χρησμού τον ωθεί ν’ αυτοεξοριστεί από το βασίλειο των θετών γονιών. Σκοτώνει εν αγνοία τον πραγματικό του πατέρα χωρίς να υποστεί δυσμενή επίπτωση· λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας και γίνεται βασιλιάς σε τόπο που θεωρεί ξένο. Μετά από χρόνια καλής διακυβέρνησης, ξεσπά κακοδαιμονία στο βασίλειό του καθώς ενσκήπτει αφορία και λοιμός. Η προσπάθειά του ν’ αντιμετωπίσει την κοινή συμφορά καταλήγει στη δική του καταστροφή. Από μονάρχης με κοινή αποδοχή μετατρέπεται σ’ έκπτωτο που τον αποστρέφονται όλοι· από παντοδύναμος σε τυφλό κι εξόριστο περιπλανώμενο. Τελικά ο Οιδίπους, το παιδί της Τύχης, αγγίζει μετά από χρόνια μαρτυρίου και υπομονής την ηρωοποίηση. Στον επί Κολωνώ βρίσκει ανάπαυση· οι θεοί τον καλούν κοντά τους παρέχοντάς του τιμή κι εξουσία ώστε να λειτουργεί πότε ως καλόγνωμο και πότε ως κακό πνεύμα.

Αιθουσα Σταυρος Νιαρχος Όπερα

Λαιδη Μακβεθ του Μτσενσκ

Ντμίτρι Σοστακόβιτς

• 12, 15, 17, 19, 22 Μαΐου 2019

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Κύκλος 20ός αιώνας
Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακές: 18.30) |

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει μια από τις διασημότερες όπερες του 20ού αιώνα, τη Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, στις 12, 15, 17, 19 και 22 Μαΐου 2019 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, σε μια νέα ιδιαίτερα φιλόδοξη παραγωγή σε σκηνοθεσία της Φανί Αρντάν, η οποία σκηνοθετεί όπερα για πρώτη φορά, και μουσική διεύθυνση Βασίλη Χριστόπουλου.

Βασισμένη σε νουβέλα του Νικολάι Λεσκόφ, η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ ασχολείται με τη θέση της γυναίκας στην επαρχιακή προεπαναστατική Ρωσία. Ταυτόχρονα, ο Σοστακόβιτς σατιρίζει με μεγάλη οξυδέρκεια θεσμούς της ίδιας εποχής, όπως η εκκλησία και η τσαρική αστυνομία.

What's in a name?

Η «αναζήτηση» είναι μια λέξη συνδεδεμένη με τους μύθους και τα έπη. Τα μήλα των Εσπερίδων, το χρυσόμαλλο δέρας, η Ιθάκη, η Γη της Επαγγελίας αποτέλεσαν αντικείμενα αναζήτησης, γύρω από τα οποία πλέχτηκαν οι ιστορίες που καθόρισαν τον δυτικό πολιτισμό. Για να μη μιλήσουμε για την αναζήτηση των μυστικών, των ελιξίριων ή της σωτηρίας που κληροδότησαν σ’ αυτόν τον ίδιο πολιτισμό το πάθος του για την αναζήτηση της αλήθειας. Η ιδέα της αναζήτησης ιστορικά είναι συνδεδεμένη με ένα στοιχείο ηρωισμού, αφιέρωσης και αυταπάρνησης. Δεν μετέχει της αναζήτησης οποιοσδήποτε. Μόνο οι εκλεκτοί και οι φωτισμένοι ή, έστω, κάποιοι άτυχοι ήρωες που τους καταράστηκαν οι θεοί. Επίσης, η αναζήτηση είναι συνδεδεμένη με μια έννοια σωματικής ενεργητικότητας. Οι ήρωες ταξιδεύουν, χάνονται, πολεμούν, αγωνίζονται για να μπορέσουν να βρουν το ποθητό αντικείμενο.

Perifereia - politismos

Σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της Περιφέρειας Αττικής για τον νέο πολιτιστικό χάρτη της Αττικής, αναφέρθηκε το πρωί, η Ρένα Δούρου στον χαιρετισμό της κατά την έναρξη της διεθνούς Διάσκεψης περί Μνημειακότητας, που διοργάνωσε το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Η Περιφερειάρχης Αττικής παρατήρησε ότι στην Αττική αλλά και σε όλη τη χώρα φαίνεται σαν αγαπάμε τα μνημεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία, την πολιτιστική μας κληρονομιά αλλά δεν την επισκεπτόμαστε.
«Αυτήν την αντίφαση και την αποσπασματική, συχνά μυωπική, αντιμετώπιση της προβολής του πάντα ένδοξου παρελθόντος μας, προσπαθήσαμε από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε τα ηνία της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας να γεφυρώσουμε αποδίδοντας τη μέγιστη δυνατή χρηματοδότηση και την απαραίτητη θεσμική υπεράσπιση παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες», τόνισε η ίδια.
«Τόσο στην ενίσχυση ενός ενιαίου και ει δυνατόν κοντινά αισθητικά δικτύου ώστε τα σύνορα των Δήμων να μην μοιάζουν με σύνορα χωρών όσο και στην αναβάθμιση των μάλλον παραμελημένων περιοχών της Αττικής παρά τον δεδομένο πλούτο αρχαιολογικών μνημείων, μύθων και ιστοριών όπως ενδεικτικά η Ελευσίνα» συνέχισε η Ρ.Δούρου.
Επιπλέον, η Ρένα Δούρου, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις από τη μέχρι σήμερα σειρά πολιτιστικών πρωτοβουλιών που έχει αναλάβει η Περιφέρεια Αττικής:
Καταρχάς θεσπίσαμε Αντιπεριφερειάρχη Πολιτισμού, θέση που εξέλιπε προκλητικά παρά την αιώνια ρητορική περί βιομηχανίας και άλλα συμπαθή, ενώ στις συναντήσεις που κάναμε είδαμε και συζητήσαμε δημιουργικά με όλους σχεδόν του επίσημους, και μη, εκπροσώπους τεχνών και γραμμάτων ώστε να διαμορφώσουμε πολιτιστική στρατηγική και να αναπτύξουμε συλλογική δράση.
Πάντοτε σε άριστη συνεργασία με το Υπουργείο και τις υπηρεσίες του, επίσης σε τροχιά συνδιαμόρφωσης καθώς τα πρώην ΕΣΠΑ νυν ΠΕΠ ανήκουν πλέον στις Περιφέρειες. Πολύ επιγραμματικά τα χρήματα που στρέψαμε σε πολιτιστικές επεμβάσεις μέσα από ίδιους πόρους, ΕΣΠΑ και απευθείας προγραμματικές συμβάσεις για την άμεση αντιμετώπιση των αναγκών υπερβαίνουν τα 100 εκατ. ευρώ, ποσοστό πολλαπλάσιο όλων των άλλων περιφερειών – πιστεύω και αθροιστικά - και φυσικά του ποσού που αναλογεί παραδοσιακά πλέον στον χαμηλό προϋπολογισμό του αρμόδιου υπουργείου. 
Το έργο για το “Ψηφιακό Μουσείο Ακρόπολης” με συνολικό προϋπολογισμό 1.743.820,82 ευρώ που προβλέπει τη δημιουργία ενός πολυδιάστατου ιστοχώρου για το Μουσείο της Ακρόπολης και την παρουσίαση της συλλογής 10.000 αντικειμένων του Μουσείου, με 24 διαδραστικές και διαδικτυακές ψηφιακές εφαρμογές σε δύο γλώσσες (ελληνικά και αγγλικά) και εγκατάσταση του απαραίτητου εξοπλισμού στον φυσικό χώρο του Μουσείου.
Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για την επανασύνδεση της πόλης με το παράλιο μέτωπο στη μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που το διαθέτει τόσο πλουσιοπάροχα ως προέκτασή της αλλά συνάμα δεν είχε οργανική σχέση μέχρι σήμερα. Και μάλιστα με μια ποιητική διάθεση προσέγγισης στον δημόσιο χώρο που ανοίγει πλέον στο κοινό, δεν αναφέρομαι μονάχα στο εμβληματικό Φαληρικό Δέλτα σε σχέδια Ρέντζο Πιάνο αλλά και στα 700 στρέμματα στα Λιπάσματα Δραπετσώνας που απαλλοτριώνουμε, στο όμορο Καστράκι και στην ανακαινισμένη γειτονιά με την Ηετιώνεια Πύλη κοκ.
Ενισχύουμε την ανάδειξη ιστορικών – πολιτιστικών διαδρομών όπως εμφατικά το νήμα και το ίχνος της Ιεράς Οδού, εκτεταμένο από τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού ως τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας. Με τεράστιο αδρανές κτιριακό και ιστορικό φορτίο που σταδιακά αναδεικνύεται μέσα από μελέτες και υλοποιήσιμα έργα που χρηματοδοτούνται από ΠΕΠ και με προγραμματικές συμβάσεις. Όπως και στον ιστορικό άξονα της οδού Πειραιώς, άμεσα θα προκηρυχτεί και ο σχετικός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την ανάδειξη επτά κομβικών σημείων του.
Πρωταγωνιστούμε επίσης στην ανάδειξη των ενάλιων μνημείων με τη θέσπιση χωροθετημένων επισκέψιμων ναυαγίων της κλασικής εποχής στον νότιο Ευβοϊκό κόλπο.
Υλοποιούμε 4 πολύ σημαντικά σχέδια Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης με πόρους ύψους 7,5 εκατ. ευρώ για δράσεις πολιτισμού.
Ολοκληρώνω αναφερόμενη σε ένα έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Φιλμογράφιση όλων των μνημείων της Αττικής με την πρόσφατη ομόφωνη έγκριση του ΚΑΣ που δημιουργεί νέα δεδομένα για την προβολή τους, τη σχέση τους με το ευρύ κοινό και παράπλευρα με την εκπαιδευτική τους διάσταση. Η αρχή μάλιστα έγινε με το μνημείο της Ακρόπολης!

Οι ειδικοί συνιστούν μελέτη και αγάπη των αρχαίων..

«Οι τρόποι, οι δρόμοι και οι συλλογιστικές μέσα από τις οποίες μπορούμε να σκεφτούμε και να επεξεργαστούμε τη δυναμική, αλλά και τα εμπόδια που συναντά η αγάπη προς τον σύγχρονο πολιτισμό, είναι πολλά και διαφορετικά», σημειώνει σχετικά η υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά. Αναφερόμενη στους καθοριστικούς παράγοντες διαμόρφωσης και συγκρότησης της αγάπης για τον σύγχρονο πολιτισμό, η υπουργός προσθέτει ότι είναι «η αναγνώριση της διαφορετικότητας, η διατήρηση της πολιτισμικής βιοποικιλότητας, η σημασία της βιωμένης κουλτούρας, η συμμετοχικότητα, καθώς και η αντιμετώπιση των σημαντικών προβλημάτων που προκύπτουν από τις ανισότητες και διακρίσεις και διατρέχουν το πολιτισμικό πεδίο».

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, που ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Φάνη Κακριδή, ο Παύλος Καλλιγάς, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, επισήμανε ότι «η υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών διεθνώς οφείλεται στο ότι η μεθοδολογία τους εστιάζει στο επιμέρους και όχι στο καθολικό, όπως γίνεται με τις φυσικές επιστήμες. Εστιάζοντας, όμως, στο επιμέρους, μπορούμε να το καταλάβουμε βαθύτερα και να συναισθανθούμε τι αποκομίζουμε από αυτό για τη ζωή μας.

Ένα πρόβλημα στη σχέση μας με τους αρχαίους είναι η ιδεολογικοποίηση του αρχαίου κόσμου ως καθεστώτος που εκπροσωπεί την αιώνια αλήθεια. Οι αρχαίοι, ωστόσο, ήταν ανοιχτοί απέναντι στην οποιαδήποτε άποψη και ο τυπολατρικός τρόπος προσέγγισης των αρχαίων κειμένων με έμφαση στα γλωσσικά χαρακτηριστικά και όχι στο περιεχόμενο δυσκολεύει έτι περαιτέρω την επαφή μας μαζί τους. Χρειάζεται επαναξιολόγηση και αναγνώριση του ρόλου των ανθρωπιστικών σπουδών γενικότερα, απαιτείται ζωντανός και κριτικός διάλογος και επισταμένη έρευνα των κειμένων που θα μας επιτρέψει να τα γνωρίσουμε καλύτερα, αλλά και να τα απολαύσουμε».

«Όλοι εκθειάζουν τους αρχαίους, αλλά ελάχιστοι τους μελετούν», είπε, από την πλευρά του, ο Μ. Ζ. Κοπιδάκης, κλασικός φιλόλογος και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών: «Όσοι το κάνουν, θα μπορέσουν να ανασύρουν από το μακρινό παρελθόν και να επικαιροποιήσουν την αρχαιότητα, όπως το έκανε ο Οδυσσέας Ελύτης με την ποίηση του Πίνδαρου».

Τον λόγο εν συνεχεία έλαβε ο Αντώνης Λιάκος, ιστορικός και ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος υπογράμμισε ότι στην αντίληψή μας για τους αρχαίους «υπάρχει η έννοια της παράδοσης, που σημαίνει την κληρονομία της αρχαιότητας, και η έννοια της πρόσληψης, που παραπέμπει στο ποιοι είναι οι αποδέκτες της αρχαιότητας. Η πρόσληψη δεν αντιμετωπίζει την αρχαιότητα ως ενιαίο και αδιαίρετο παρελθόν, εκείνο που αναρωτιέται αντιθέτως είναι το ποιο ακριβώς παρελθόν προσλαμβάνεται εκάστοτε, ποιος είναι ο ορίζοντας υποδοχής των αρχαίων. Και ο ορίζοντας αυτός αποτελεί το σημείο συνάντησης του αρχαίου και του σύγχρονου πολιτισμού. Κι αν μην ξεχνάμε πως αυτό που ονομάζουμε κλασικό συνιστά στοιχείο του παρόντος. Οι αρχαίοι δεν μας πλησιάζουν μόνο μέσω των επιβιώσεων και των αναβιώσεών τους, αλλά και μέσω καθαρών λογοτεχνικών μεταφορών, μέσω διαφόρων προβολών πάνω στον αρχαίο μύθο. Η αρχαιότητα είναι ένα σύστημα σημείων με ελεύθερα κυμαινόμενη σημασία. Κι εκείνο που χρειάζεται είναι να προσεγγίσουμε το κλασικό ως κάτι βαθειά εκπληκτικό και ξένο, ως κάτι εντελώς διαφορετικό».

Κλείνοντας τη συζήτηση, ο Παντελής Μπουκάλας, συγγραφέας, παρατήρησε: «Δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς αγαπάμε και πώς προσεγγίζουμε την αρχαία γραμματεία. Κόβουμε οτιδήποτε δεν μας βολεύει ιδεολογικά, θέλοντας ως νεότεροι να διεκδικήσουμε μερίδιο της δόξας των παλαιότερων. Σήμερα η ιστορική έρευνα για την αρχαιότητα έχει προχωρήσει, αλλά είναι άλλο η ιστορία των ιστορικών και άλλο η δημόσια ιστορία. Και ως προς αυτό, ισοπεδώνουμε την αρχαία γραμματεία και υπηρετούμε ομοιώματα και ινδάλματα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει με ιδεολογήματα».

Στη δεύτερη ενότητα της συζήτησης, η προσοχή στράφηκε από την αρχαία γραμματεία στη σχέση των αρχαίων με τις τέχνες, την κουλτούρα και τον πολιτισμό. Συμμετείχαν η Αλίκη Δανέζη Knutsen, σκηνοθέτρια, ο Σίμος Κακάλας, σκηνοθέτης, η Βασιλική Πέτσα, πεζογράφος, ο Ηλίας Στουραΐτης, ιστορικός, και ο Βασίλης Χαραλαμπίδης, γενικός. διευθυντής Bios και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Δημιουργικών Κόμβων.

1821, πριν και μετά, έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη Μάρτη-Οκτώβρη 2019

"1821, πριν και μετά"

Για μια έκθεση φιλόδοξη, επιστημονικά άρτια και μεστή, με πολύ σημαντικά έργα και εξαιρετικό αρχειακό υλικό, που παρουσιάζει, εξετάζει, επανεξετάζει, αναλύει, ερμηνεύει και εξαντλεί το θέμα της Επανάστασης του 1821 μιλούσε χθες η Ειρήνη Γερουλάνου, πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη, αναφερόμενη στη μεγάλη επετειακή έκθεση «1821, πριν και μετά». Η έκθεση θα εγκαινιαστεί τον Μάρτιο του 2021, θα διαρκέσει έως τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου, θα παρουσιαστεί στο κτήριο του Μουσείου Μπενάκη, Πειραιώς 138, καταλαμβάνοντας το σύνολο των εκθεσιακών του χώρων και πραγματοποιείται με τη σύμπραξη της Τράπεζας της Ελλάδος, της Εθνικής Τράπεζας και της Alpha Bank.

Πολιτισμός, Αθήνα, Πειραιάς

Στο Πεδίον του Άρεως, το κτίριο Οικονομίδη, ανακαινίστηκε και εγκαινιάστηκε με σταθερό και πλούσιο πρόγραμμα (Σαββόπουλος, Νικολακοπούλου, παιδικό πρόγραμμα, Καραγκιόζης κ.ά.).
Το θέατρο του Μάνου Κατράκη, οι παρλάτες του Γιώργου Οικονομίδη, η θερινή σκηνή της Ρένας Βλαχοπούλου και πλήθος αξιόλογων μορφών του εικοστού αιώνα ξαναζωντανεύουν...
Σε συνδυασμό με τις καθιερωμένες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις πολιτισμού και το μεγάλο μπαζάρ στα τέλη Δεκεμβρίου και την περίοδο του Πάσχα, τις αθλητικές εκδηλώσεις για μεγάλους (ΟΠΑ run) και μικρούς (athletic kids), σε συνεργασία με όλους τους φορείς (ΣΕΓΑΣ, Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Επαγγελματιών Πωλητών Υπαίθριων Αγορών, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κ.ά.) που διοργανώνει κάθε χρόνο η Περιφέρεια, πλέον το Πεδίο του Άρεως αλλάζει το πρόσωπο της πόλης.

Το Μουσείο της Ακρόπολης. Εκεί ο επισκέπτης θα μπορεί να προγραμματίσει την επίσκεψή του σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά του, να δημιουργήσει μια «προσωπική συλλογή» από αγαπημένα εκθέματα ή να αλληλεπιδράσει με μια από τις διαδραστικές multimedia εφαρμογές που θα δημιουργηθούν για χρήση τόσο στον φυσικό χώρο του μουσείου όσο και εικονικά στο Διαδίκτυο.
Πρόκειται για το πρώτο ψηφιακό μουσείο στη χώρα μας με χρηματοδότηση από το ΠΕΠ Αττικής, συνολικού προϋπολογισμού 1,74 εκατ. ευρώ, με παρουσίαση της μοναδικής συλλογής 10.000 αντικειμένων του μουσείου, 24 διαδραστικές και διαδικτυακές ψηφιακές εφαρμογές σε δύο γλώσσες (ελληνικά και αγγλικά) και έναν ξεχωριστό ιστοχώρο για την Παιδική Λέσχη, μέσω του οποίου τα παιδιά θα μπορούν να περιηγηθούν στο Μουσείο και να γνωρίσουν τον αρχαίο πολιτισμό παίζοντας διαδραστικά και ψυχαγωγικά παιχνίδια.

Στη περιοχή των Λιπασμάτων Δραπετσώνας, κάτι καινούργιο γεννιέται. Στο λόφο “Καστράκι”, συνολικού εμβαδού 21.000 τ.μ., ο χώρος από την εγκατάλειψη περνά στην αναγέννηση και σταδιακά μεταμορφώνεται στο “μπαλκόνι” της Δραπετσώνας.
Προχωρά η ανάπλαση της περιοχής. Οι παρεμβάσεις, προϋπολογισμού 4 εκατ. ευρώ, δημιουργούν ένα πρότυπο αστικής ανάπλασης στον λόφο “Καστράκι” και μαζί με την ολοκληρωμένη πλέον αναστήλωση των οχυρώσεων της Ηετιώνειας Πύλης διαμορφώνουν έναν ελεύθερο χώρο 40 στρεμμάτων στην είσοδο της Δραπετσώνας.
Αρχαία μνημεία που μπορούν και τώρα να φιλοξενήσουν καλλιτεχνικές παραστάσεις αρχαίου δράματος, ένας εντυπωσιακός δημόσιος χώρος με πολύ πράσινο, χώροι εστίασης και άλλο ένα μικρό σύγχρονο θεατράκι για το κοινό, συνολικά ένα έργο που μεταμορφώνει την περιοχή του Πειραιά.

Kypseli, Athens, Κυψέλη, Αθήνα

Αγγελου Μανταδάκη Αυγή.

Μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες και πολυπολιτισμικές γειτονιές της Αθήνας. Ανήκει στη δεύτερη δημοτική ενότητα του Δήμου Αθηναίων. Η Κυψέλη ακολούθησε την πορεία της αστικής τάξης της χώρας μας από την ακμή της πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι τη μεγάλη πτώση από τη δεκαετία του εβδομήντα και ύστερα. Αυτό φαίνεται αν περπατήσεις στη γειτονιά ανάμεσα στα πολυάριθμα αρχοντικά κτήρια Μπάουχαους που κάποτε στέγαζαν τις οικογένειες της υψηλής οικονομικής στάθμης και σήμερα κατοικούνται κυρίως από μικροαστικές οικογένειες και μετανάστες. Παρά τη φθίνουσα πορεία της η Κυψέλη παραμένει μια ελκυστική γειτονιά πολύβουη και πολύκοσμη, πραγματική κυψέλη. Η Κυψέλη διατηρεί πάντα ένα ισοζύγιο νέων αλλά και ηλικιωμένων κατοίκων. Η νυχτερινή ζωή της και οι επιλογές διασκέδασης είναι πλούσιες όλες τις εποχές του χρόνου. Η στήλη μας έχει ασχοληθεί άλλωστε παλιότερα με την οδό Φωκίωνος Νέγρη.

Η παρουσία των μεταναστών είναι έντονη, ξεκινάει από τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα. Οι μετανάστες ζουν κυρίως με τις οικογένειες τους. Άλλωστε η σχέση συμβίωσης με τους ημεδαπούς είναι κατά κανόνα ομαλές και φιλικές. Η Κυψέλη συνδέεται με το κέντρο της Αθήνας με τις γραμμές του τρόλεϊ και αστικά λεωφορεία. Σημαντική για την Κυψέλη είναι η Δημοτική της αγορά. Για την ιστορία της οποίας η εφημερίδα μας έχει ασχοληθεί πολύ κατά το παρελθόν. Η παλιά δημοτική αγορά της Κυψέλης εγκαταλειμμένη χρόνια ξαναβρήκε τη ζωντάνια της από τη δεκαετία του 2000, αυτό χάρη στις ενέργειες της δημοτικής κίνησης «Ανοιχτή Πόλη» αλλά και πολλών νέων και παλιών κατοίκων της περιοχής.

Στην περιοχή υπάρχουν ακόμα πολλά καταφύγια που χρησιμοποιήθηκαν στον πόλεμο.

Ιστορικός αυθεντικός σύλλογος της Κυψέλης είναι ο Πανελλήνιος Γ.Σ. στου οποίου τις εγκαταστάσεις αθλούνται εδώ και χρόνια χιλιάδες παιδιά από όλη την Αθήνα.

Elena Kountoura Tourism in Greece, Συγχαρτήρια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουριισμού στην Έλενα Κουντουρά

Την υπουργό Τουρισμού, Έλενα Κουντουρά, συνεχάρη σε ανακοίνωσή του μέσω twitter ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών (ΠΟΤ) επειδή για άλλη μία χρονιά πέτυχε επίδοση ρεκόρ στον ελληνικό τουρισμό το 2018.
«Η Ελλάδα για ακόμη μία φορά απέδειξε τη δύναμή της ως οικονομία που βασίζεται στον τουρισμό, με αποτελέσματα ρεκόρ για το 2018», αναφέρει το μήνυμα του ΠΟΤ, και συνεχίζει: «Ο τουρισμός παράγει εισόδημα, δημιουργεί θέσεις εργασίας και συμβάλει στην βιώσιμη ανάπτυξη».
Όπως τονίζει η Έλενα Κουντουρά και το υπουργείο Τουρισμού αποτελούν ισχυρούς συνεργάτες του ΠΟΤ για την ανάπτυξη του παγκόσμιου τουρισμού.
Η Ελλάδα έχει διακριθεί από τον ΠΟΤ ως παγκόσμιο πρότυπο στη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη και προωθείται διεθνώς ως παράδειγμα επιτυχημένης εφαρμογής εθνικής πολιτικής στον τουρισμό.
Η χώρα μας έχει καταγράψει αλλεπάλληλα ρεκόρ σε όλα τα τουριστικά μεγέθη για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια. «Η εφαρμογή της εθνικής τουριστικής πολιτικής απέδωσε 9 εκατομμύρια επιπλέον διεθνείς αφίξεις σε σχέση με το 2014, μία αύξηση πάνω από 35% στην τετραετία, και σε απόλυτα νούμερα 33 εκατ. αφίξεις το 2018». Ρεπορτάζ Αυγή.

Πλάκα - Αναφιώτικα

Πλάκα
Όταν ήρθε ο Όθων, Αθήνα ήταν μόνο η Πλάκα. Ονομασία αρβανίτικη που θα πει «παλιά πόλη». Σταδιακά, η νέα πρωτεύουσα άρχισε να αναπτύσσεται και πρώτη γειτονιά που δημιουργήθηκε ήταν η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Νεάπολης (δηλαδή «Νέα Πόλη» κατ' αντιδιαστολή με την Παλιά Πόλη της Πλάκας) που απλώθηκε ως τα Πιθαράδικα, τα μετέπειτα Εξάρχεια. Η περιοχή Νεάπολης - Εξαρχείων έγινε στις επόμενες δεκαετίες κάτι σαν το «Quartier Latin της Αθήνας» όπου διέμεναν και εργάζονταν ανοιχτόμυαλοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες, μποέμ, φιλόσοφοι, αλλά και φοιτητές.
Πλάκα
Και φυσικά, πώς θα γινόταν να ξεχάσουμε την υπέροχη αυτή γειτονιά της Αθήνας, την Πλάκα, που συμπυκνώνει σε λίγα μόλις δρομάκια ολόκληρη την ιστορία της ζωής ενός λαού. Η περιπλάνηση στα πεζοδρομημένα σοκάκια της θα σας ταξιδέψει πίσω στον χρόνο και θα σας γεμίσει με ομορφιά και αισιοδοξία. Από όπου κι αν ξεκινήσετε τη βόλτα σας, το σίγουρο είναι ότι θα καταλήξετε στον πεζόδρομο της Αδριανού, με τις καφετέριες από τη μία και την Αρχαία Αγορά από την άλλη. Περπατώντας όμως, θα βρείτε υπέροχα μπαράκια σε πολλά διπλανά πλακόστρωτα της περιοχής, όπως την Κλεψύδρα στην οδό Θρασύβουλου, την καλλιτεχνική Κιμωλία στην Υπερείδου, το Γιασεμί στα σκαλάκια της Μνησικλέους, αλλά και τους πάνω Διόσκουρους στην οδό Διοσκούρων, με τα τσίγκινα τραπεζάκια καφενείου, ακριβώς κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης, δίπλα στα αρχαία ερείπια της ρωμαϊκής αγοράς.
Τ' Αναφιώτικα
Έχουμε γράψει, γράφουμε και μάλλον θα ξαναγράψουμε για τη μικρή συνοικία που στεφανώνει την Πλάκα, για τα σπίτια των μαστόρων της Ανάφης. Είναι ένας τόπος που δεν πυκνοκατοικείται πια, αλλά όσοι ζουν ακόμα εκεί τον προσέχουν ως κόρην οφθαλμού. Ασβεστωμένα, με το γιασεμί, το τριαντάφυλλο και το γεράνι, με τους νοικοκυραίους σαν μια σφιχτή αγκαλιά, με τις σούδες φροντισμένες, με τα φτωχά υλικά να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο δημιουργώντας ομορφιά.