Του Αλέξανδρου Αποστόλου Κολμανιώτη*
Η οργή που είχε παραχθεί από τον συστηματικό ρατσισμό και τη γενικότερη αποτυχία του αμερικανικού κράτους πρόνοιας σιγόβραζε, καιρό τώρα, μέσα σε κάθε Αμερικανό πολίτη αναμένοντας τη σπίθα που θα την ανατίναζε προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν λοιπόν η ασφυξία της εξουσιομανίας και μισαλλοδοξίας δολοφόνησε τον άμαχο Τζορτζ Φλόιντ, αυτή η σπίθα άναψε... Μέσα όμως από το αναμενόμενο χάος, τις κραυγές, τις πέτρες, τα δακρυγόνα και τις φλόγες ξεπρόβαλε ένα κοινωνικό πείραμα που μπορεί να ανανεώσει τη δεξαμενή ελπίδας για μια καλύτερη ζωή. Μιλάω, φυσικά, για τη δημιουργία της Αυτόνομης Ζώνης του Κάπιτολ Χιλ - όπως την αποκαλούν οι διαδηλωτές. Μια έκταση έξι οικοδομικών τετραγώνων, στο κέντρο του Σιάτλ, όπου. ύστερα από οχτώ ημέρες εντάσεων μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών, το Αστυνομικό Σώμα αναγκάστηκε να εκκενώσει το ανατολικό του τμήμα, αφήνοντας την περιοχή υπό τον έλεγχο των διαδηλωτών.
