Labrini Λαμπρινή

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ
Μια βόλα στη συνοικία στο Βόρειο Τμήμα του Δήμου Αθηναίων που συνορεύει με τη Ριζούπολη αλλά και τους Δήμους Γαλατσίου και Νέας Ιωνίας.
Η Λαμπρινή κατοικήθηκε από εργατικές οικογένειες, καταγόμενες κυρίως από το νησί της Νάξου αλλά και από άλλα νησιά των Κυκλάδων.
Η περιοχή αστικοποιήθηκε κυρίως μετά τον πόλεμο. Η σύνθεση του πληθυσμού της είναι παρόμοια με εκείνη του Δήμου Γαλατσίου. Ελεύθεροι χώροι που ανήκουν στην περιοχή είναι κυρίως οι πλατείες Φειδά και Εργατών Πολεμιστών στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα.
Η Λαμπρινή ονομάστηκε έτσι από τους τότε ιδιοκτήτες των εκτάσεων -οι γνωστοί Βέικοι-, προς τιμήν του προγόνου τους Σουλιώτη οπλαρχηγού Λάμπρου Βεΐκου, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη του Ανάλατου (1827). Μια φίλη (με το ίδιο όνομα) υποστηρίζει σθεναρά ότι η περιοχή ονομάστηκε έτσι γιατί ο άρχων της περιοχής είχε συνάψει σχέσεις με μια υπηρέτρια, τη Λαμπρινή, την οποία και ερωτεύτηκε σφόδρα. Μετά τον θάνατό του, της «αφιέρωσε» τη συνοικία για να μείνει ο έρωτάς τους χαραγμένος στον χρόνο!
Ο πληθυσμός της Λαμπρινής αποτελούνταν κυρίως από εργάτες των βιομηχανικών μονάδων που ήταν διάσπαρτες στην περιοχή έως και τη Νέα Ιωνία.
Μία από τις πιο γνωστές επιχειρήσεις που ιδρύθηκε το 1931 ήταν η ΘΕΡΜΙΣ ΑΒΕ (ή Θερμίδα όπως επικράτησε) με σκοπό την κατασκευή θερμαντικών σωμάτων, θερμαστρών, σιδηροσωλήνων κ.λπ., προϊόντων θέρμανσης κυρίως. Εκ των ιδιοκτητών ήταν και η οικογένεια Μητσοτάκη, συγγενείς του π. πρωθυπουργού.
Οι ιδρυτές εμφανίζονται ρομαντικοί οραματιστές που έβλεπαν ότι το μέλλον της Ελλάδας ήταν η εκβιομηχάνιση της χώρας σε μια εποχή που και η λέξη βιομηχανία σπάνιζε, αλλά τόσο την εποχή εκείνη όσο και αργότερα υπήρξαν οικονομολόγοι αριστεροί που υποστήριζαν ότι μπορεί να αναπτυχθεί βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα. Ένας εξ αυτών ήταν ο Δημήτριος Μπάτσης, που στο βιβλίο του «Η βαριά βιομηχανία στη Ελλάδα», με πρόλογο του καθηγητή Ν. Κιτσίκη, αναπτύσσονται με σαφήνεια και απλότητα οι απόψεις των τεχνικών για τις δυνατότητες της βαριάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Το βιβλίο είναι εξοπλισμένο με πλήθος στοιχείων που καθιστούν ακόμα πιο πειστική την άποψη. Ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε το 1952 μαζί με τον Μπελογιάννη, τον Αργυριάδη και τον Καλούμενο.
Η ΘΕΡΜΙΣ ακολούθησε και αυτή τον δρόμο της αποβιομηχάνισης. Το εργοστάσιο έμεινε ερείπιο. Οι κάτοικοι της Λαμπρινής και της γειτονικής Ριζούπολης προσπάθησαν με αγώνες να αποδοθεί το παλιό εργοστάσιο στους πολίτες για να μετατραπεί σε πολλαπλό πολιτιστικό κέντρο και χώρους πρασίνου.

Περπατώντας στην πόλη 

Μανταδάκης Άγγελος

Aegina, Hellanios Dias, Temple Aphaia Athena, Christos Kapralos Museum, Περιφέρεια Αττικής

«Ο Ναός του Ελλανίου Διός, από τους αρχαιότερους ναούς στην Ευρώπη, ο Ναός της (Αθηνάς) Αφαίας, ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της χώρας με παγκόσμια προβολή, και η νέα πτέρυγα Μουσείου «Χρήστου Καπράλου» του παραρτήματος της Εθνικής μας Πινακοθήκης, του σημαντικότερου ίσως Έλληνα γλύπτη του 20ού αιώνα, δεν αποτελούν τρία διαφορετικά μεγάλα έργα στα οποία επενδύει η Περιφέρεια Αττικής. Είναι η έμπρακτη απόδειξη της στρατηγικής μας που αποδίδει το μέγιστο ενδιαφέρον στην πολιτιστική επένδυση και την τουριστική προβολή της ιστορικής Αίγινας, στην πολιτιστική μας κληρονομιά και στην παιδεία μας».
Xώρος Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Άγριων Ζώων (ΕΚΠΑΖ): πάγια προτεραιότητα της Περιφέρειας Αττικής είναι να συμβάλλει, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, και λαμβάνοντας υπόψη το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, στη φροντίδα και την περίθαλψη των άγριων ζώων. Για τον σκοπό αυτό έχει εκπονήσει μελέτη για την αποκατάσταση των ζημιών των κτιρίων ΕΚΠΑΖ, έργο προϋπολογισμού 880.000 ευρώ.

Aigosthena, Αιγιοσθένα, αναστήλωση αρχαίου φρουρίου

Όπως ανέφερε, «η αρχαία πόλη-φρούριο των Αιγοσθένων, χτισμένη στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα, είναι μία από τις καλύτερα διατηρημένες οχυρωματικές κατασκευές της αρχαιότητας στον ελλαδικό χώρο. Ο νοτιοανατολικός πύργος της, που αποτελεί το πλέον εμβληματικό στοιχείο της με ύψος 18 μέτρα, δεσπόζει στον Κορινθιακό Κόλπο και συγκαταλέγεται μεταξύ των σπουδαιότερων μνημείων της αρχαίας οχυρωματικής».
Ο ίδιος σημείωσε ότι «ο σεισμός του 1981, με επίκεντρο τις αντικρινές Αλκυονίδες νήσους, προκάλεσε μεγάλες ζημιές στο φρούριο των Αιγοσθένων», τονίζοντας ωστόσο ότι, «σε συνέχεια πολυετών προσπαθειών και επιστημονικών προετοιμασιών, η αποκατάσταση του μνημείου εντάχθηκε σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών ανέλαβε με αυτεπιστασία την αναστήλωση του νοτιοανατολικού πύργου στην πλήρη αρχική μορφή του, ένα σύνθετο έργο που απαίτησε εντυπωσιακή τεχνογνωσία και συνεργασία πολλών ειδικοτήτων». «Έτσι επιτεύχθηκε ένα όχι συνηθισμένο αποτέλεσμα για τα αναστηλωμένα αρχαία μνημεία, δηλαδή η αποκατάσταση του πύργου στην πλήρη αρχική μορφή του με εξαιρετικά μεγάλο βαθμό αυθεντικότητας», προσέθεσε.
«Η αναστήλωση του μνημείου αποτελεί ένα εμβληματικό έργο των Ελλήνων αρχαιολόγων, μηχανικών και μαστόρων, που κάνουν δικαίως περήφανη τη χώρα μας για το επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό που διαθέτει στην πολιτιστική κληρονομιά και τις αναστηλώσεις», υπογράμμισε ο υφυπουργός, κλείνοντας τον χαιρετισμό του.

Plateia Theatrou, Πλατεία Θεάτρου, νέες ιδέες, δημιουργία, ανάπλαση, καλλιτέχνες

 Βισκαδουράκη Ηλέκτρα.
Ζωή παίρνει ξανά η ιστορική πλατεία της Αθήνας, η πλατεία Θεάτρου, καθώς εδώ και ένα μήνα καλλιτεχνικές ομάδες έχουν εγκατασταθεί σε μικρούς χώρους συμβάλλοντας με την παρουσία τους ώστε η περιοχή στην καρδιά της πρωτεύουσας να έρθει πάλι στο φως. Η πλατεία βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη Βαρβάκειο Αγορά και είχε για χρόνια εγκαταλειφθεί. Μια πρωτοβουλία, όμως, του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη σε συνεργασία με τις καλλιτεχνικές ομάδες της πόλης ήταν αρκετή για να φέρει στο προσκήνιο την ομορφιά, που έρχεται στο σήμερα από μια άλλη εποχή.
Η ιδέα ήταν απλή: Να έρθει νέος κόσμος ξανά στο κέντρο της Αθήνας και να πάρουν ζωή παραδοσιακές γειτονιές της πρωτεύουσας. Έτσι αποφασίστηκε η υλοποίηση του προγράμματος "Πόλη 2" με την επαναλειτουργία επτά καταστημάτων στην Πλατεία Θεάτρου, που θα ταιριάζουν με τη θεματική ενότητα «Πολιτισμός». Ζητούμενο ήταν τα καταστήματα να μεταμορφωθούν σε ανοιχτούς, πολυσυλλεκτικούς χώρους εργαστηρίων, παραγωγής, σχεδιασμού και πώλησης προϊόντων και τέχνης.
Στα τέλη Μαΐου εκδόθηκε η σχετική πρόσκληση ενδιαφέροντος και επιλέχθηκαν επτά προτάσεις από επτά καλλιτεχνικές ομάδες για να στεγαστούν σε ανακαινισμένους χώρους για έξι μήνες. Ο Δήμος Αθηναίων ανέλαβε το κόστος ανακατασκευής των χώρων, την ενοικίαση και την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων.
Αναζητώντας τους ιδιοκτήτες
«Τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά για πολλά χρόνια, εγκαταλελειμμένα και σε πολύ κακή κατάσταση» λέει στην «Α» η Οριανά, που εκ μέρους της Εταιρείας Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής Αθηνών (ΕΑΤΑ) συμμετείχε στο πρόγραμμα για την ανεύρεση καταστημάτων που στη συνέχεια θα ενοικιάζονταν σε καλλιτεχνικές ομάδες.
Άλλωστε για περισσότερα από είκοσι χρόνια η πλατεία Θεάτρου είχε εγκαταλειφθεί. Είχε μετατραπεί σε πιάτσα ναρκωτικών και λαθραίων προϊόντων. Λίγοι ήταν οι ντόπιοι που άντεξαν οικονομικά και δεν έκλεισαν τα καταστήματά τους. Πολύ περισσότεροι εγκατέλειψαν την περιοχή, καθώς οι παλαιοί μαγαζάτορες σιγά - σιγά αποσύρονταν κλείνοντας τα καταστήματα. Μετά, λόγω των χαμηλών ενοικίων, μετανάστες άνοιξαν μικρά καταστήματα.
«Ήταν πιο δύσκολες απ’ ό,τι περιμέναμε οι συνεννοήσεις με τους ιδιοκτήτες σε μια περιοχή που για χρόνια είναι υποβαθμισμένη» τονίζει εξηγώντας: «Υπήρχαν πολλοί συνιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν συνομιλούσαν μεταξύ τους ή κάποιοι ζούσαν στο εξωτερικό και το ακίνητο το είχαν σχεδόν ξεχάσει ή άλλοι που πίστευαν ότι το επόμενο διάστημα θα συναντήσουν τη μεγάλη οικονομική ευκαιρία και ήταν διστακτικοί στο να ενοικιάσουν τον χώρο».
Επενδύοντας στην πόλη
«Επιλέξαμε αυτή την περιοχή λόγω της καλλιτεχνικής παράδοσής της και γιατί είναι μια περιοχή σε μια παραδοσιακή γειτονιά της Αθήνας που χρειάζεται τόνωση, θέλει κόσμο, θέλει φως!» λέει στην «Α» ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης κατά την ώρα της ξενάγησης στην πλατεία Θεάτρου και στα επτά νέα καταστήματα. «Οπότε ένα τμήμα από τα χρήματα του δήμου που κατορθώσαμε να εξοικονομήσουμε τα επενδύουμε στην πόλη» προσθέτει: «Φτιάξαμε έναν καλλιτεχνικό κόμβο» λέει με ενθουσιασμό ο Γ. Καμίνης υπογραμμίζοντας ότι: «Η επιλογή των νέων ενοίκων έγινε με διαγωνισμό, αφότου μας παρουσίασαν τα πρότζεκτ τους και τα αξιολογήσαμε με βάση την έκθεση βιωσιμότητας, γιατί ζητούμενο είναι τα καταστήματα να μείνουν ανοικτά».
«Είναι ό,τι καλύτερο έχει γίνει στην περιοχή μας. Μακάρι να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν» λέει ο Νίκος, που έχει μεζεδοπωλείο εδώ και είκοσι χρόνια σε μια από τις γωνίες της πλατείας Θεάτρου. «Η κατάσταση εδώ και ένα μήνα έχει βελτιωθεί, αλλά κοιτάξτε τι γίνεται λίγο παραπάνω» αναφέρει δείχνοντας τους συγκεντρωμένους τοξικοεξαρτημένους στην πλατεία της Βαρβακείου Αγοράς.
«Θέλει ακόμη δουλειά» συνεχίζει ο Νίκος προσθέτοντας: «Αλλά εύχομαι αυτή η αλλαγή με τα μαγαζιά των καλλιτεχνών να αλλάξει την περιοχή, να έρχεται όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος και να βοηθήσει και τη δική μας δουλειά».
Παντρεύοντας τη λαϊκή τέχνη με τη σύγχρονη δημιουργία
Περιδιαβαίνοντας το οικοδομικό τετράγωνο της πλατείας Θεάτρου η ματιά έπεσε σε ένα κουρείο Μπαγκλαντέζων και ακριβώς δίπλα στο νέο κατάστημα της ομάδας «Αστικά Μοτίβα». Εκεί συναντούμε τον Μάνο, τη Δήμητρα, τη Χαρίκλεια και τον Θάνο, που εκπροσωπώντας διαφορετικές ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους «για να φωτίσουν καλλιτεχνικές πτυχές με την ανάμειξη της λαϊκής τέχνης και της αρχιτεκτονικής», όπως χαρακτηριστικά μας είπαν.
Πηγή αναφοράς και έμπνευσης γι' αυτή τη σύμπραξη αποτελεί το έργο της λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη της δεκαετίας του 1930, όπως και των Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς με το ομώνυμο μουσείο στη Σκύρο. Ο Μάνος, που εργάζεται ως επιμελητής στο μουσείο Φαλτάιτς, λέει στην «Α» πως το ζητούμενο είναι «η παράδοση να γίνεται σύγχρονη και να μπαίνει στην καθημερινότητα». «Αυτό δηλαδή που αναζητούμε είναι το πώς ένα αντικείμενο που είναι παλιό μπαίνει στην καθημερινότητά μας όχι ως διακοσμητικό, αλλά ως χρηστικό αντικείμενο» εξηγεί δίνοντάς μας το παράδειγμα με τα κεραμικά σκεύη, τα ταγάρια αλλά και τα τροχάδια. «Αυτά τα παραδοσιακά παπούτσια των Σκυριανών βοσκών, που τα φορούν ακόμη και σήμερα», όπως μας λέει.
Έχοντας ως αφετηρία έμπνευσης τα μοτίβα των Σαρακατσάνων η Δήμητρα και η Άννα αποτελούν την ομάδα γραφιστών «Metoo» και τα αποτυπώνουν σε ξύλο. «Τα Σαρακατσάνικα μοτίβα έχουν έντονα χαρακτηριστικά στην τέχνη της με αναφορά στη Γεωμετρική Εποχή» λέει η Δήμητρα σημειώνοντας ότι τα μοτίβα των Σκυριανών, που συναντώνται στα ενδύματα ή τα κεραμικά, έχουν πολύ ισχυρό στίγμα. «Έτσι εμείς παράγουμε νέα αντικείμενα» τονίζει.
«Μας ενδιαφέρει ο συνδυασμός της σύγχρονης με τη λαϊκή τέχνη και την αρχιτεκτονική που μπορούν να ενεργοποιήσουν τους παλαιούς χώρους» σημειώνει, η Χαρίκλεια, αρχιτέκτων, εκπροσωπώντας το πρότζεκτ «Μικρογεωγραφίες», για να εξηγήσει ότι η «αισθητική δημιουργία πάνω στην ελληνική παράδοση αποτελεί για εμάς αφορμή και έμπνευση». Η Χαρίκλεια μέσα από το πρότζεκτ «Μικρογεωγραφίες» χρησιμοποιεί συνεργασίες χρήσιμων καλλιτεχνών που επανερμηνεύουν παραδοσιακά σκυριανά μοτίβα και διερευνά την έννοια των ιδιωτικών λαογραφικών συλλογών.
Τη γέφυρα ανάμεσα στον χώρο της δημιουργίας έως την αγορά κάνει η ομάδα «Textiles & clothing design lab» με τον Θάνο να μας εξηγεί ότι επιδίωξη της ομάδας είναι η ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς με υλικά φιλικά προς τη φύση, όπως το μετάξι και το βαμβάκι, που όμως να παράγονται στην Ελλάδα.
«Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε τους καλλιτέχνες να βρουν επιχειρηματικές λύσεις αξιοποιώντας τη δημιουργικότητά τους» τονίζει ο Θάνος και συνεχίζει «Αυτό που λέμε στους καλλιτέχνες, που απευθύνεται και στους καταναλωτές, είναι: 'Μην αγοράζεις πράγματα που με ευκολία θα πετάξεις, αλλά να αγοράζεις πράγματα που θα διστάσεις πολύ να τα πετάξεις'».

Περίπατοι "με φοβερές σημαίες της λευτεριάς" Σικελιανός 11-12 Οκτωβρίου 1944

Τάσος Βουρνάς
https://www.youtube.com/watch?time_continue=18&v=Dsr3O6n-8eo
10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1944
Η ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ!
Του Τάσου Βουρνά
Κανένας δεν κοιμήθηκε εκείνες τις νύχτες που ακολούθησαν τις μέρες τις γεμάτες ιαχές, λάβαρα, πλακάτ, σημαίες και τραγούδια. Ήταν το απόγευμα της 10^ης Οκτώβρη 1944, συννεφιασμένο και ριγηλό, όπως όλες οι μέρες και οι νύχτες του πρώιμου αθηναϊκού φθινοπώρου, όταν το μαντάτο απλώθηκε σαν αστραπή σ’ όλη την πόλη: οι Γερμανοί, που από τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη είχαν συμπτυχθεί στο κέντρο της Αθήνας, ετοιμάζονταν να πάρουν τον δρόμο της υποχώρησης. Οι στρατιές του Τομπλούκιν είχαν αναπτύξει την πελώρια λαβίδα τους στα Βαλκάνια, ο ΕΛΑΣ κινούνταν να κλείσει τους δρόμους διαφυγής του εχθρού. Τέλη του Σεπτέμβρη, κάτι συμμαχικά αγήματα βγήκαν στην περιοχή της Αχαϊοήλιδας, ο ΕΛΑΣ είχε λευτερώσει τον Μοριά. Κι ολόκληρη η χώρα με πιασμένη την ανάσα περίμενε τη λευτεριά νάρθει να στήσει τα λάβαρά της στη ματωμένη γη των Ελλήνων.
*
Η Αντίσταση ολόκληρη επί ποδός πολέμου. Σ’ ένα σπίτι στου Μακρυγιάννη συγκαλείται μια σύσκεψη για τον γιορτασμό της λευτεριάς. Είναι 11 του Οκτώβρη, πρωί. Τα νέα έρχονται απανωτά. Οι συνοικίες είναι λεύτερες, ο ΕΛΑΣ έχει αναλάβει την τάξη. Είναι ακόμα ξημερώματα στο Μεταξουργείο όταν βγαίνουν οι πρώτοι εφημεριδοπώλες που πουλάνε φωναχτά τις ώς χθες παράνομες εφημερίδες της Αντίστασης. Η οργάνωση των δημοσιογράφων του ΕΑΜ είχε καταλάβει αποβραδίς τα τυπογραφεία και τα πιεστήρια των γερμανόδουλων κατοχικών εφημερίδων και το πρωί η Αθήνα πλημμύρισε από τις εφημερίδες της Αντίστασης, που οι τίτλοι τους διαλαλούνταν φωναχτά, σαν ζητωκραυγή:
"Ριζοσπάστης": Ελεύθερη Ελλάδα! Μάχη!
Η σύσκεψη - χωρίς κανένα συνωμοτικό μέτρο αυτή τη φορά - τελείωσε. Το πρόγραμμα του γιορτασμού είχε καταρτισθεί και οι παρευρισκόμενοι έφευγαν βιαστικά για τις οργανώσεις τους να το πραγματώσουν. Εκεί κάπου στις στήλες του Ολυμπίου Διός νιώθουμε το πρώτο τράνταγμα της λευτεριάς που ήρθε. Μια περίπολος του ΕΛΑΣ, παλικαράκια εικοσάχρονα, ντυμένα με στρατιωτικές στολές και κράνη, το όπλο επ' ώμου, βαδίζει αργά ανάμεσα στο πλήθος που παραληρεί από ενθουσιασμό και ζητωκραυγάζει. Και τα νέα παιδιά, με συναίσθηση της ευθύνης και του χρέους τους, βαδίζουν αργά, δακρυσμένα, χαμογελαστά, σοβαρά - σοβαρά - βρίσκονται βλέπεις σε υπηρεσία! Πού βρέθηκαν τόσα λουλούδια να τα ράνουν, πώς ανθίσανε σαν πασχαλινές λαμπάδες οι κάνες των ντουφεκιών τους από φθινοπωρινά χρυσάνθεμα; «Νήπια δάκρυα» γεμίζουν τα μάτια μας καθώς δεχόμαστε ξαφνικά το πρώτο συναπάντημα της λευτεριάς.
*
Στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη μεγάλη κίνηση. Οι ναζίδες, θέλοντας να δείξουν τον ανύπαρκτο ιπποτισμό τους, καταθέτουν δάφνινο στεφάνι στον Έλληνα στρατιώτη, που τον ρήμαξαν και τον ντουφέκισαν παρά πάντα νόμο του πολέμου. Βουβός ο κόσμος τους παρακολουθεί, η οργή αστράφτει στα μάτια του. Κι όταν μπήκαν στα μηχανοκίνητά τους και φύγανε, όλος ο λαός με αυθόρμητη κίνηση έτρεξε στο μνημείο και κομμάτιασε το στεφάνι των χιτλερικών ορδών. Και το ασάλευτο ανάγλυφο του αρχαίου πολεμιστή σαν να 'νιωσε ευφροσύνη από κείνη τη λαϊκή εκδήλωση,
Τα γερμανικά μηχανοκίνητα, με κατεύθυνση προς τις βορεινές και ανατολικές προσβάσεις της Αθήνας, φεύγουν ολοένα στον αγύριστο. Ανέκφραστοι οι χιτλερικοί φαντάροι πάνω στα αυτοκίνητα με τα κράνη χαμηλά ώς τα μάτια, κίτρινοι από τον φόβο τους, με τα όπλα προτεταμένα, καθώς διασχίζουν τους πλημμυρισμένους δρόμους από πανηγυριώτες της λευτεριάς, τρέμουν τον ίσκιο τους. Ποιος λογαριάζει, όμως, τον κατησχυμένο εχθρό που υποχωρεί ντροπιασμένος; Από ώρα σε ώρα οι μάζες περιμένουν να μπει ο ΕΛΑΣ, αλλά τα νέα που καταφθάνουν είναι απογοητευτικά: Το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής (που με βάση τη συμφωνία της Καζέρτας είχε και τον ΕΛΑΣ κάτω από τις διαταγές του) σταμάτησε τα ένοπλα τμήματα του βουνού 30 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα. Οι μάζες διαμαρτύρονται έντονα. Είναι τα πρώτα σημάδια μιας «συμμαχικής» αντίδρασης στους λαϊκούς πόθους, ένας πρώτος φραγμός στην Αντίσταση.
*
Οι κεντρικοί δρόμοι είναι αδιάβατοι από τον κόσμο που ξεχύθηκε να πανηγυρίσει τη λευτεριά. Στη διασταύρωση Πανεπιστημίου και Κοραή ο Άγγελος Σικελιανός, ο μεγάλος ποιητής της Αντίστασης, σκαρφαλωμένος στο ανάβαθρο της τροχαίας, μιλάει στον λαό που τον αποθεώνει. Τα άσπρα του μαλλιά ανεμίζουν σαν χαίτη λιονταριού. Η βροντώδης φωνή του ζεσταίνει τον αέρα με τα ένθεα λόγια υπέρ της Αντίστασης που αναβρύζουν από τα χείλη του. Το μαχόμενο αντιστασιακό πνεύμα δίνει το "παρών" στο μεγάλο πανηγύρι της λευτεριάς.
Η νύχτα 11 προς 12 Οκτώβρη ήρθε ριγηλή, γιομάτη τραγούδια και ζητωκραυγές. Οι Γερμανοί είχαν επιχειρήσει να ανατινάξουν το εργοστάσιο του ηλεκτρικού στο Κερατσίνι. Ο ΕΛΑΣ δεν τους άφησε. Κάμποσα παλικάρια έδωσαν το αίμα τους να το σώσουν. Φεύγοντας, οι ναζίδες κατάφεραν να πάρουν κάποιο σημαντικό εξάρτημα και η περιοχή Αθήνας - Πειραιά είναι βυθισμένη στο σκοτάδι. Την νύχτα εκείνη της εθνικής αγρύπνιας τη φώτισαν τα ιερά καντήλια την ελληνικής παράδοσης, το ανέσπερο εκείνο φως που καταύγασε με την τρεμουλιάρικη φλόγα του όλες τις μεγάλες εξάρσεις των Ελλήνων στην τούρκικη σκλαβιά και στο Εικοσιένα.
Κι όμως, εκείνη τη νύχτα δεν έπεσε κανείς στο κρεβάτι. Τα ρωμέικα χέρια, δουλεύοντας ασταμάτητα, έφτιαξαν χιλιάδες πλακάτ, χιλιάδες σημαίες. Κι όταν την άλλη μέρα, από τα χαράματα, τα μπράτσα των Αθηναίων τις ξεδίπλωσαν στους δρόμους, έμοιαζαν η ανάσα της λευτεριάς καθώς την είχε αποτυπώσει η ποίηση της Αντίστασης στους φλογισμένους στίχους της. Οι προφητικές «φοβερές σημαίες της λευτεριάς» του Σικελιανού πλατάγιζαν στους δρόμους της Αθήνας.
Πού βρέθηκαν όλες εκείνες οι μεθυσμένες μάζες που πλημμύρισαν τους κεντρικούς δρόμους; Θα 'λεγε κανείς ότι όλη η Ελλάδα χώρεσε στην πρωτεύουσα. Μια τεράστια ατελείωτη ανθρωποθάλασσα, σε πυκνή φάλαγγα σ’ όλο το πλάτος των δρόμων, περπατούσε αργά, κάτω από τον πλαταγισμό των σημαιών και των πλακάτ. Η αρχή της ήταν στο Σύνταγμα και το τέλος της στο τέρμα της οδού Γ' Σεπτεμβρίου, στη διασταύρωσή της με την οδό Αγίου Μελετίου. Με ζητωκραυγές και τραγούδια περνούσε για ώρες ατελείωτες μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη αποτίοντας φόρο τιμής στους νεκρούς των πολέμων και της Αντίστασης. Ο καθένας έφερνε κι ένα λουλούδι. Και στον χώρο πολύ γρήγορα υψώθηκαν βουνά τα φθινοπωρινά άνθη της Αττικής, αυθόρμητη λαϊκή προσφορά στη μνήμη των ηρώων και των μαρτύρων.
*
Για ώρες ολόκληρες οι ατελείωτες φάλαγγες περνούσαν μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Ήταν η μεγάλη ειρηνική επίδειξη των δυνάμεων της Αντίστασης, της συντριπτικής πλειοψηφίας, δηλαδή, του ελληνικού λαού, που ανάγκασε τους συνεργάτες του εχθρού και τους απόντες να αναζητήσουν τα πιο βαθειά λαγούμια και να κρύψουν το ντροπιασμένο τους πρόσωπο. Από την πανστρατιά εκείνη δεν έλειψε κανείς. Ο λαός της Αθήνας βάδισε στους δρόμους κάτω από τα λάβαρα των τοπικών και συνοικιακών οργανώσεων χαρούμενος, ευτυχισμένος, ατενίζοντας προς ένα ανέφελο μέλλον - το μέλλον, αλίμονο! Που του 'κλεψαν αργότερα μέσα από τα χέρια του οι λόγχες των ξένων, ξαναφέρνοντας το σκοτάδι, το αίμα και τα δάκρυα στη μαρτυρική γη των Ελλήνων. Έβλεπες όλη την ελληνική διανόηση, το θέατρο, τις τέχνες, την εργατιά, τους επαγγελματίες, τους υπαλλήλους - δημόσιους και ιδιωτικούς - να πορεύονται μέσα σε κύματα χαράς, κάτω από τα περήφανα τα δικά τους αντιστασιακά λάβαρα, τα τιμημένα με αίμα, θυσίες, αγώνες. Πώς θα ξεχάσουμε τη μεγάλη εκείνη μέρα όσοι τη ζήσαμε, πώς είναι δυνατό, εκείνοι, που έχουν άνομο συμφέρον, να παραγράψουν από τη μνήμη μας τα απαράμιλλα εκείνα χρόνια της φωτιάς; Η Ιστορία μας, η καταματωμένη και προπηλακισμένη Ιστορία μας, δεν μπορεί να στραγγαλιστεί. Και εκείνοι που ζητούν στείρωση της εθνικής μνήμης βρίσκονται έξω από το κλίμα των παραδόσεων του έθνους. Η αντίσταση δεν παραγράφεται γιατί αποτελεί το θεμέλιο της σύγχρονης ιστορίας μας, βρυσομάνα ιδανικών για τη σύγχρονη οιστρηλατημένη δημοκρατική μας νεότητα και το ξεκίνημα της φωτιάς που κατακαίει τα στήθη των Ελλήνων τούτη τη στιγμή, καθώς αναπτύσσεται η μεγάλη μάχη για τον εκδημοκρατισμό του τόπου.
Φέτος γιορτάζουμε τα είκοσι χρόνια της απελευθέρωσης της Αθήνας. Ας γίνει η επέτειος αφετηρία για μια συσπείρωση του δημοκρατικού λαού μας γύρω από τα απαράγραπτα ιδανικά της μεγάλης αντιστασιακής εποποιίας κι ας επισφραγίσει η Πολιτεία το εθνικό εκείνο έπος με την επίσημη αναγνώρισή του, όπως γίνηκε σ’ όλο τον κόσμο εδώ και είκοσι χρόνια. Και τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μια νέα και ελπιδοφόρα εποχή δημοκρατικής ευδίας που έρχεται.

 

12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα Πέμπτη. Ύστερα από 1264 μέρες Κατοχής η Αθήνα είναι και πάλι ελεύθερη. Οι Γερμανοί υποστέλλουν τη σημαία τους από την Ακρόπολη στις 9:45 το πρωί της 12ης Οκτωβρίου ενώ την ίδια στιγμή τμήμα του γερμανικού στρατού καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.  

Η «Αθήνα ελεύθερη», ένα φιλόδοξο πρόγραμμα Δημόσιας Ιστορίας, έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην επίσημη μνήμη της περιόδου της Κατοχής και περιλαμβάνει εκδηλώσεις που εκτείνονται όλο τον χρόνο και κορυφώνονται τον μήνα Οκτώβριο, στοχεύουν να αποτυπώσουν τα δεινά που υπέστη η χώρα κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής ειδικότερα, αλλά κυρίως να αναδείξουν τον αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στον φασισμό/ναζισμό, την προσήλωσή του στην ιδέα της ελευθερίας και την ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος.
Οι εκδηλώσεις «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα ελεύθερη» γίνονται για 4η χρονιά φέτος και περιλαμβάνουν εκθέσεις, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, προβολές κ.α. Διοργανώνονται από πέντε φορείς, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, η Περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Αθηναίων, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και η ΕΡΤ.

Το Σάββατο 13 Οκτωβρίου με την ΑΥΓΗ 
Aφιέρωμα στην απελεύθερωση με πρωτοσέλιδα της εφημερίδας του ΕΑΜ Αθήνας.

Μαρτυρίες

Μπήκα άθελά μου στο ρυθμό που επικρατούσε γύρω μου. Τι κάναμε δηλαδή; Μα απλό πράγμα: χαιρόμαστε και δεν ξέραμε πως να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας […] Κάποια στιγμή σταμάτησε ο θόρυβος. Ποιος έδωσε το σύνθημα; Ακίνητοι ψάλλουμε τον Εθνικό Ύμνο. Τρεμάμενες από τη συγκίνηση φωνές. Συμφωνία μέσα στην παραφωνία […] Κι έπειτα πάλι πανζουρλισμός […] Η παρέλαση συνεχίζεται. Η αποθέωση του αυθορμητισμού. Να ρωτήσω κάποιον τι αισθανότανε; […] Ήμουνα βέβαιος για την απάντηση: θα έψαχνε να σκεφθεί, να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση. Θα ερευνούσε. Η απάντηση όμως θα ήτανε: Τίποτα […] Αυτό το τίποτα, τα έλεγε όλα […] Τίποτε λοιπόν! Τώρα μας ενδιαφέρει να ζήσουμε τη μεγάλη μέρα. Κώστας Παράσχος, Η απελευθέρωση, Αθήνα 1983.

Η πρώτη μέρα της λευτεριάς είναι ένα μεγάλο ποτάμι. Βλέπεις στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας μια φουρτουνιασμένη ανθρωποθάλασσα, που όλο και μεγαλώνει όλο και πλαταίνει και γεμίζει την πόλη με τη βουή μιας δύναμης, που θέλει να ξεσπάσει, ν’ αλαφρώσει από την οργή που πολύ την έχει βασανίσει, να γίνει παντού κυρίαρχη και να μη βρίσκει πουθενά εμπόδια […]. Όλοι και όλα νιώθεις πως κάποια ετοιμασία κάνουν. Κι αν στήσεις μ’ επιμονή αυτί, ακούσ, ξεχωρίζεις τα βήματα μιας νέας ζωής, που έρχεται με καλπασμό. Ωστόσο, όσο και αν προσπαθείς δεν καταφέρνεις να καταλάβεις και να πεις αν είναι φιλικά τα βήματα που ακούς, αν η ευτυχία που πρέπει πια ναρθεί ή η Δευτέρα Παρουσία, η ώρα που θα γίνει η μεγάλη Κρίση επειτ’ από τα βάσανα που πέρασε ένας ολόκληρος λαός, η χώρα όλη, ο κόσμος όλος.
Πέτρος Χάρης Ημέρες Οργής, Αθήνα 1979.

Περισσότερα: http://freeathens44.org/ | Ολόκληρο το πρόγραμμα: Freeathens_program.pdf

Οι εκδηλώσεις για το επόμενο τριήμερο περιλαμβάνουν:

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου

• ·Έπαρση της σημαίας στον βράχο της Ακρόπολης και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη
• Επετειακή τελετή του Δήμου Αθηναίων

·Ώρα έναρξης: 10:00
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου

• ·Αθήνα, όμορφη πόλη
  Συναυλία - Τραγουδούν η Μαρία Φαραντούρη και η Ρίτα Αντωνοπούλου- Στο πιάνο ο Θοδωρής Οικονόμου

·Πάρκο Ελευθερίας  Ώρα έναρξης: 19:00

Σάββατο 13 Οκτωβρίου - Κυριακή 14 Οκτωβρίου

• ·Το Ντοκιμαντέρ ως εργαλείο στην Εκπαίδευση – Προσωπική μαρτυρία και Ιστορία
  Εργαστήριο
  Διήμερο κινηματογραφικό εργαστήριο με τον σκηνοθέτη Βασίλη Λουλέ, για εκπαιδευτικούς Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης
  

Κτίριο Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967- 1974, Πάρκο Ελευθερίας Ώρα:10:00 – 17:30

Κυριακή 14 Οκτωβρίου

• Έτσι σώθηκε η Ηλεκτρική... Μια μάχη στην καρδιά της Απελευθέρωσης - Έκθεση
  Διοργάνωση: Ιστορικό Αρχείο ΔΕΗ
  Επιμέλεια: Μαρία Μαυροειδή, Γεωργία Μ. Πανσεληνά
  

ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου, Κερατσίνι
Διάρκεια έκθεσης: 14 Οκτωβρίου 2018 έως 28 Φεβρουαρίου 2019 (επισκέψεις κατόπιν συνεννόησης: τηλ. 210 5293468 & 210 5144073)
Έναρξη-ξενάγηση: 14 Οκτωβρίου, ώρα: 17:00-19:00

Κυριακή 14 Οκτωβρίου
Per la Liberta - Συναυλία
Συνδιοργάνωση: ΔΕΗ και Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Οι encΑrdia μαζί με τον Κώστα Θωμαΐδη και τον Ηλία Λογοθέτη σε ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στους προσωπικούς και τους κοινωνικούς αγώνες για την ελευθερία
Μνημείο Πεσόντων στη Μάχη της Ηλεκτρικής, ΑΗΣ Αγ. Γεωργίου, Κερατσίνι - Ώρα έναρξης: 19:30

Περίπατοι, εκεί που έδρασαν οι δωσίλογοι

Κρημνιώτη Πόλυ.
«Η Ιστορία ολοκληρώνει τον σκοπό της όταν γίνεται 'δημόσια'. Και γίνεται δημόσια όταν απευθύνεται σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους» επιμένει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης από τον Οκτώβριο του 2013, όταν στον πρώτο ιστορικό περίπατο που πραγματοποίησε με αφορμή την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τα κατοχικά στρατεύματα έβγαλε στον δρόμο χιλιάδες Αθηναίους που διψούσαν να γνωρίσουν τη σύγχρονη Ιστορία μας. Κάπως έτσι άρχισε να χτυπά η καρδιά των εκδηλώσεων «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα Ελεύθερη» που σήμερα, θεσμοθετημένες πλέον, υπό τη σκέπη πέντε δημόσιων φορέων και απλωμένες σε εμβληματικής σημασίας για την κατανόηση της δεκαετίας του '40 κτήρια και γειτονιές, καθιστούν τον Οκτώβριο μήνα μνήμης και γιορτής ταυτόχρονα. Έτσι άρχισε η Αθήνα να γιορτάζει την απελευθέρωσή της από τους ναζί και μαζί το τέλος του πλέον αιματηρού και οδυνηρού για τον ανθρώπινο πολιτισμό Β' Παγκόσμιου Πολέμου.
Μέσα απ' αυτή τη γιορτή ο γνωστός ιστορικός αποφάσισε φέτος να φωτίσει, μεταξύ άλλων, ένα από τα πιο σκοτεινά σημεία της κατοχικής περιπέτειας και να αναδείξει στη δημόσια σφαίρα τον δωσιλογισμό. Ο ιστορικός περίπατος ξεκινάει σε λίγη ώρα. Στις 11 το πρωί, με αφετηρία τα Προπύλαια, ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης θα αρχίσει να ξετυλίγει την Ιστορία της κατοχικής Αθήνας. «Μέρες κατοχής. Επιβίωση, δωσιλογισμός και Αντίσταση στην κατεχόμενη Αθήνα»: ο τίτλος ενδεικτικός, προϊδεάζει για μια κατάδυση σε ένα «ανοιχτό κεφάλαιο» στην αναμέτρηση της κοινωνίας με τη σύγχρονη Ιστορία της.
«Ο δωσιλογισμός μπορεί για την κοινωνία να είναι ένα θέμα ταμπού, αλλά για τους ιστορικούς είναι ένα αντικείμενο έρευνας» επισημαίνει και μας οδηγεί απευθείας στα σκοτεινά νερά αυτής της ιστορίας. «Αυτό που αξίζει να επισημανθεί για την Αθήνα είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα αυτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές είχαν συλληφθεί, ανακριθεί και βασανιστεί από τα ελληνικά τάγματα και σώματα ασφαλείας πριν παραδοθούν στους Γερμανούς προς εκτέλεση» λέει, εξηγώντας ότι ο δωσιλογισμός «παραμένει ανοιχτό κεφάλαιο, γιατί δεν το έχουμε συζητήσει στην Ελλάδα, όπως και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, και είναι παράλληλα ανοιχτό σε πάσης φύσεως παρερμηνείες, όπως για παράδειγμα στην πλήρη αντιστροφή των δεδομένων που επιχειρείται μετά την πτώση του σοβιετικού μπλοκ και την προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας, όπου σε πολλές χώρες οι συνεργάτες των ναζί εμφανίζονται ως απελευθερωτές».
Δεν είναι μόνο τα γεγονότα της εποχής και ο τρόπος με τον οποίο δημόσιοι θεσμοί στάθηκαν απέναντι στην ιστορική συνθήκη. Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης θεωρεί πως «αξίζει να επισημανθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε η ελληνική Δικαιοσύνη στη διαδικασία αθώωσης και απόδοσης ξανά στην κοινωνία αυτών που κατηγορήθηκαν για δοσιλογισμό. Στην Ελλάδα, ένα σημαντικό μέρος των δωσίλογων δικάστηκε, αλλά στη συντριπτική τους πλειονότητα αθωώθηκαν ή ακόμη και οι λίγοι που καταδικάστηκαν βγήκαν από τη φυλακή με χάρη του βασιλιά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '50».
Τον ρωτούμε αν συμφωνεί με την άποψη που θεωρεί πως οι δωσίλογοι αποτέλεσαν το στήριγμα των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της Δεξιάς. «Σε έναν σημαντικό βαθμό αυτό ισχύει» λέει και υπογραμμίζει ότι «αυτό που παρατηρούμε τουλάχιστον μέχρι την πτώση της χούντας είναι αυτή η επίμονη και σκληρή διαδικασία απο-εαμοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, με όλες τις διώξεις, τις εξορίες και τις εκτελέσεις και βέβαια με το λεγόμενο παρασύνταγμα που νομιμοποιούσε την ύπαρξη πολιτών δεύτερης κατηγορίας. Δεν είναι τυχαίο ότι στη δολοφονία Λαμπράκη τόσα χρόνια μετά οι άνθρωποι του δεξιού παρακράτους ήταν στελέχη των ταγμάτων ασφαλείας της Κατοχής. Ούτε άλλωστε είναι τυχαίο ότι διοικητής των ταγμάτων ασφαλείας, ο Χ. Γερακίνης, έγινε υφυπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Παπαγου το '54».
Ο δωσιλογισμός αλλά και άλλες κομβικές συνθήκες που επηρέασαν, καθόρισαν και ταλαιπώρησαν την καθημερινότητα των ανθρώπων στη διάρκεια της Κατοχής θα ειπωθούν δημόσια στον σημερινό περίπατο. «Θα μιλήσουμε για τις ελληνικές φιλοναζιστικές οργανώσεις, τις Τρία Έψιλον, Ελληνικά Ες Ες, ΕΣΠΟ, για τις γερμανικές υπηρεσίες ασφαλείας, τη Βέρμαχτ και τα Ες Ες» εξηγεί. «Θα πάμε στη Σίνα 8 που ήταν η έδρα της Τρία Έψιλον» εξηγεί ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης και... περπατάει στις επόμενες στάσεις του περιπάτου. «Θα σταματήσουμε στην οδό Παπαρηγοπούλου 5-7, στην πλατεία Κλαυθμώνος, που ήταν τα Ελληνικά Ες Ες, στη Σανταρόζα 3, που στεγάζονταν τα Z.D. δηλαδή η υπηρεσία ασφαλείας των Ες Ες, στην Πανεπιστημίου 64 που λειτουργούσε η Ρουλέτα του Μαυροκέφαλου, το μεγαλύτερο παράνομο καζίνο της κατοχικής Αθήνας όπου επένδυαν τα 'κεφάλαιά τους' οι μαυραγορίτες. Μετά θα πάμε στην συμβολή Πατησίων και Γλάδστωνος, που στεγάζονταν τα γραφεία της περιβόητης ΕΣΠΟ, και θα τελειώσουμε στη συμβολή Πατησίων 32 και Καποδιστρίου, που ήταν η έδρα της GFP, της μυστικής στρατιωτικής αστυνομίας της Βέρμαχτ».
Από την Πανεπιστημίου 64 που στη Ρουλέτα του Μαυροκέφαλου οι μαυραγορίτες τζογάριζαν περιουσίες και ζωές μέχρι την Πατησίων και Γλάδστωνος όπου τον Σεπτέμβριο του 1942 γράφτηκε μία από τις πιο ηρωικές σελίδες της ευρωπαϊκής Αντίστασης, με την ανατίναξη του αρχηγείου της ΕΣΠΟ από την ΠΕΑΝ, η απόσταση είναι μικρή. Όχι τόση, ωστόσο, για να μιληθεί και να κατανοηθεί πώς η Ιστορία γίνεται ανάγκη.
Η συμμετοχή στον ιστορικό περίπατο, όπως και σε όλες τις εκδηλώσεις του «Αθήνα Ελεύθερη», είναι χωρίς κόστος.
Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης είναι διδάκτορας Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας των βιβλίων «Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα» Αλεξάνδρεια 2012 και «Δεκεμβριανά 1944. Η μάχη της Αθήνας» (Αλεξάνδρεια, 2014) έχει συμμετάσχει στον σχεδιασμό και διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Δημόσια Ιστορία» στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και είναι ο εμπνευστής και επιστημονικός υπεύθυνος των εκδηλώσεων με τίτλο «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα Ελεύθερη».

Ασύλητος Τάφος στη Νεμέα

Έναν ασύλητο θαλαμοειδή τάφο της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου, από τους μεγαλύτερους που έχουν έως τώρα έρθει στο φως στο νεκροταφείο των Αηδονιών Νεμέας, αποκάλυψε η φετινή ανασκαφή. Ο τάφος διακρίνεται για τον σύντομο αλλά ιδιαίτερα φαρδύ δρόμο, την είσοδο και τον κυκλικής κάτοψης θάλαμο, με διαστάσεις που κατά τόπους πλησιάζουν και σε άλλους ξεπερνούν τα έξι μέτρα.
Στο δάπεδο ανασκάφτηκαν τέσσερις μεγάλοι λάκκοι, καλυμμένοι με μεγάλες πέτρινες πλάκες, στους οποίους ερευνήθηκαν παλαιότερες ταφές, που συνοδεύονταν από πήλινα επιτραπέζια και αποθηκευτικά αγγεία, ορισμένα εκ των οποίων μνημειώδη. Βρέθηκε ένα σύνολο από πιθαμφορείς “ανακτορικού ρυθμού” με συμβολική διακόσμηση, εμπνευσμένη από τον φυτικό και τον θαλάσσιο κόσμο, χάλκινα μαχαίρια, εγχειρίδια και ξίφη καθώς και πολυάριθμες αιχμές βελών από χαλκό, οψιανό και πυριτόλιθο. Περισυνελέγησαν επίσης κοσμήματα, χάντρες περιδεραίων από ποικίλες πρώτες ύλες, περόνες και άλλα αντικείμενα γοήτρου, όπως σφραγιδόλιθοι.
Η χρήση του μνημείου συνεχιζόταν και κατά την ύστερη μυκηναϊκή περίοδο, οπότε χρονολογούνται οι ταφές που βρέθηκαν στο δάπεδο του τάφου, απλούστερα κτερισμένες συγκριτικά με αυτές της πρώιμης μυκηναϊκής. Η ανασκαφή τεκμηρίωσε ακόμη ότι μετά τη χρήση του τάφου κατά την μυκηναϊκή περίοδο ακολούθησε η κατάρρευση τμήματος της οροφής του θαλαμοειδούς τάφου και ο σχηματισμός σκεπής από βράχια που ήταν ορατή πριν από την έναρξη της έρευνας. Η εντατική χρήση της θέσης αυτής τόσο στην αρχαϊκή - πρώιμη κλασική περίοδο όσο και στους ρωμαϊκούς αυτοκρατορικούς χρόνους καθώς και στη μετάβαση από τη μέση στην ύστερη βυζαντινή περίοδο συντέλεσε στη συγκέντρωση παχύτατων αποθέσεων, οι οποίες και διατήρησαν το μυκηναϊκό μνημείο απαραβίαστο.
Η ανεύρεση του ασύλητου θαλαμοειδούς τάφου στα Αηδόνια και η διεπιστημονική μελέτη των ταφικών συνόλων θα ρίξουν νέο φως στον χαρακτήρα της τοπικής άρχουσας τάξης της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου.
Πρόκειται για την τρίτη ανασκαφική περίοδο της πενταετούς συστηματικής ανασκαφικής έρευνας της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας στο μυκηναϊκό νεκροταφείο στα Αηδόνια Νεμέας που εντοπίστηκε πριν από τέσσερις περίπου δεκαετίες, έπειτα από την εκτεταμένη σύλησή του, και έγινε ευρύτερα γνωστό τη δεκαετία του 1990, έπειτα από τον συσχετισμό του με ένα ιδιαίτερο σύνολο μυκηναϊκών κοσμημάτων που ενώ επρόκειτο να πωληθεί στο εξωτερικό επαναπατρίστηκε και εκτίθεται στο Μουσείο Νεμέας.
Η ανασκαφή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας που μεσολάβησε μεταξύ της σύλησης και του επαναπατρισμού έφερε στο φως μία συστάδα από 16 θαλαμοειδείς τάφους, λαξευμένους στον βράχο της περιοχής και αποτελούμενους από τρία τμήματα: τον δρόμο, το στόμιο και τον ταφικό θάλαμο.
Το νεκροταφείο ερευνάται εκ νέου τα τελευταία χρόνια από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας, υπό την Διεύθυνση του δρος Κωνσταντίνου Κίσσα, τέως προϊσταμένου της Υπηρεσίας και επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου του Graz και με βασική συνεργάτιδα τη δρα Kim Shelton, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Berkeley και διευθύντρια του Κέντρου Νεμέας για την Κλασική Αρχαιολογία.
http://www.avgi.gr/article/10966/9222596/semantikos-asyletos-taphos-sto-nekrotapheio-ton-aedonion#

Τάσεις σύγχρονων ταξιδιωτών

Οι σύγχρονοι ταξιδιώτες τείνουν όλο και περισσότερο να αποφεύγουν τις διακοπές μεγάλης διάρκειας προτιμώντας τις σύντομες αποδράσεις του Σαββατοκύριακου.

Σύμφωνα με έρευνα της Phocuswright από το 2014 παρατηρείται μείωση των διακοπών μεγάλης διάρκειας και ετήσια αύξηση 17% στις σύντομες διακοπές.

Οι ταξιδιώτες επιλέγουν πιο οικονομικές διακοπές, ανεξάρτητα από τη διάρκειά τους, και τείνουν να δαπανούν περισσότερο στις δραστηριότητες παρά σε ένα καλό δωμάτιο.

Μάλιστα το 73% των πρώτων ταξιδιωτικών αναζητήσεων είναι οργανικές, δηλαδή οι ταξιδιώτες αναζητούν έμπνευση για τις διακοπές τους, τόσο για τον προορισμό όσο και τις δραστηριότητες. Αυτό σημαίνει ότι μια στρατηγική μάρκετινγκ στις μηχανές αναζήτησης είναι πλέον σημαντικότερη από ποτέ.

Βάσει των τάσεων αυτών, ο αναλυτής μάρκετινγκ στα ταξίδια και τον τουρισμό, Troy Scoffield, παρουσιάζει τρόπους με τους οποίους τα τμήματα μάρκετινγκ των τουριστικών επιχειρήσεων θα καταφέρουν να προσελκύσουν τους ταξιδιώτες αυτούς.

-Δώστε έμφαση στην εγγύτητα | Για να εντοπίσετε το κοινό σας, ξεκινήστε με έναν χάρτη. Όταν οι χρόνοι είναι περιορισμένοι, η εγγύτητα είναι σημαντικός παράγοντας στην επιλογή προορισμού. Στοχεύστε σε ένα κοινό που βρίσκεται κοντά στην περιοχή.

Ιστορικός Αναθεωρητισμός

Ιστορικός Αναθεωρητισμός

Η Ιστορία “ξαναγράφεται”, αυτό δεν είναι πια κάτι πρωτόγνωρο. Και ξαναγράφεται όχι μόνον για τους υποβολιμαίους και παρελκυστικούς σκοπούς που εξυπηρετεί ο ιστορικός αναθεωρητισμός, αλλά διότι, όπως λένε οι ιστορικοί, η εκάστοτε πολιτική συγκυρία επηρεάζει τόσο την οπτική μας για τα γεγονότα όσο και την ιστοριογραφία αυτή καθεαυτή.

Μ' άλλα λόγια, οι συνθήκες στο πολιτικό - κοινωνικό σκηνικό ωθούν συχνά σ' ένα “ξανακοίταγμα” των ιστορικών γεγονότων, σε μια “αναθεώρησή” τους, με την προσοχή στραμμένη όχι τόσο στους «δράστες» της Ιστορίας όσο στα συμπεράσματα για τις αιτίες που προκάλεσαν τις πράξεις τους.

Ένα νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στις ΗΠΑ και υπογράφεται από τον Μπέντζαμιν Κάρτερ Χετ, καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και το κολέγιο Ηunter (ένα από τα πιο παλιά δημόσια κολέγια της Αμερικής, ιδρυθέν το 1870) έχει αυτόν τον προσανατολισμό.

Μ' έναν τίτλο που παραπέμπει συνειρμικά σε σημερινές αναλογίες (“Ο θάνατος της δημοκρατίας: Η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία και η κατάρρευση της δημοκρατίας της Βαϊμάρης”) το έργο του Χετ φιλοδοξεί να είναι μια ενδελεχής και οξυδερκής μελέτη για τις αιτίες που οδήγησαν στο τέλος της συνταγματικής νομιμότητας στην Γερμανία του Μεσοπολέμου και άνοιξαν τον δρόμο της εξουσίας στους ναζί.

Electroniko eisitirio, Akropolis, Acropolis e-tickets

Hλεκτρονικό εισιτήριο» σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους.
Το υπουργείο Πολιτισμού διαχειρίζεται 275 αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και μουσεία σε όλη την Ελλάδα..
Το 2017 είχαμε 15 εκατομμύρια επισκέπτες με έσοδα 100 εκατομμύρια ευρώ.
Φέτος θα είναι μεγαλύτεροι αυτοί οι αριθμοί»..

etickets.tap.gr, για την Ακρόπολη και τους αρχαιολογικούς χώρους στο κέντρο της Αθήνας, για την Κνωσό και το Μουσείο Ηρακλείου και τον αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο της Αρχαίας Μεσσήνης..

Οι χώροι αυτοί αντιστοιχούν στο 45% των επισκεπτών και το 55% των εσόδων. Ο στόχος είναι να επεκταθεί το σύστημα έως το καλοκαίρι του 2019 και σε άλλους μεγάλους χώρους: στην Ολυμπία, τους Δελφούς, τη Λίνδο, τη Δήλο, τη Βεργίνα, τα μουσεία της Θεσσαλονίκης κ.α.

Σχήμα Δωρεάς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όπως Εθνική Τράπεζα,  Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Εταιρεία Υλοποίησης Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών υπό τον καθηγητή Π. Θέμελη και άλλων πολύ μεγάλων εταιρειών...

Το νέο σύστημα «είναι πλήρως διασυνδεδεμένο με ένα καινούργιο λογιστικό σύστημα και εκδίδει εισιτήρια μέσω Διαδικτύου, με κόστος ούτε ένα ευρώ δημόσιο χρήμα, χρηματοδοτείται όλο με 1,2 εκατ. ευρώ μέσω της δωρεάς, ενώ το κόστος συντήρησης επίσης καλύπτεται από τη δωρεά για τα δύο πρώτα έτη..

Στο Λούβρο στο Παρίσι η γρήγορη είσοδος μέσω Διαδικτύου χρεώνεται 2 ευρώ επιπλέον και στο site αναφέρεται ότι αυτό είναι για γρήγορη είσοδο με αναμονή κάτω των 30 λεπτών. Η μισή ώρα θεωρείται κάτι αποδεκτό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα στις ώρες μεγάλου φόρτου. Εκεί περίπου είμαστε και χωρίς επιπλέον χρέωση, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.

Omonoia Square - Ομόνοια πλατεία

Του Αγγελου Μανταδάκη/Αυγή
«Ομόνοια πλατς πλουτς». Αυτός ήταν ο τίτλος της επιθεώρησης που ανέβασε μια αθηναϊκή σκηνή τη δεκαετία του 1960 προκειμένου να σατιρίσει την -για πολλοστή φορά- ανακατασκευή της περίφημης πλατείας.
Ήταν μέσα στην καραμανλική οκταετία (1955-1963) που η κυβέρνηση θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να αλλάξει για άλλη μια φορά τη μορφή της πλατείας και να την εξοπλίσει με τα συντριβάνια που την συνόδεψαν επί πολλά χρόνια.
Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάνθη και Ζάουμπερτ (1834), ο χώρος προοριζόταν για την ανέγερση των ανακτόρων. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος, προκειμένου το έθνος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό για την απελευθέρωση. Ο έρανος, όμως, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και το ποσό που συγκεντρώθηκε διατέθηκε για την ανέγερση του ναού της Μητροπόλεως.
Είναι η πιο παλιά πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, οδοί Κοτοπούλη και Δώρου, που έχουν πεζοδρομηθεί. Η ονομασία της οφείλεται στην αντιπαράθεση των δύο ισχυρών παρατάξεων, των Πεδινών και των Ορεινών.
Το σχήμα και η μορφή της πλατείας τσαλακώθηκαν πολλές φορές εδώ και χρόνια.
Σήμερα όμως θα μιλήσουμε και θα περπατήσουμε όχι στην ιστορική πλατεία, αλλά στη συνοικία της Ομόνοιας. Λίγοι έως ελάχιστοι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει τέτοια γειτονιά, δηλαδή άνθρωποι που κατοικούν και δραστηριοποιούνται στην περιοχή πέριξ της πλατείας.
Η γειτονιά Ομόνοια αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα, ιδιαίτερα μετά τη δενδροφύτευσή της στις αρχές του 19ου αιώνα. Αυτή ήταν και η αιτία ώστε η περιοχή να γίνει κέντρο της κοσμικής κίνησης.
Η Αγ. Κωνσταντίνου μέχρι και το ύψος του Εθνικού Θεάτρου, η Πειραιώς μέχρι και τη Ζήνωνος, η Σταδίου με τα Χαφτεία και η Γ' Σεπτεμβρίου με τα γύρω δρομάκια συγκροτούσαν τη γειτονιά της Ομόνοιας...

...Η Ελλάδα δεν είναι ό,τι δηλώνουν οι μεγαλοεργολάβοι και οι καταπατητές, αλλά αυτό που δηλώνουν οι ποιητές της, οι λογοτέχνες της, οι μουσουργοί της, οι τροβαδούροι της...
Η Ελλάδα είναι λοιπόν η Περσεφόνη, η Δήμητρα, η Αθηνά και η Αφροδίτη...
Είναι η «Αμοργός» του Γκάτσου, ο « Επιτάφιος» του Ρίτσου, οι αθάνατες νότες από το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ή από εκείνο του Μάνου Χατζιδάκι. Τα τραγούδια του Σ. Μάλαμα και του Θ. Παπακωνσταντίνου.
Είναι οι στίχοι των δύο Διονυσίων της φυλής (Σολωμού και Σαββόπουλου),που σε διαφορετικές εποχές διάβασαν την ψυχή μας...

Βλέπε και άλλη αρθρογραφία του Κυρίου Μανταδάκη εδώ:
http://www.avgi.gr/article/10811/9019011/ta-thymarakia
http://www.avgi.gr/article/10811/8988748/ste-dexamene-ton-logion Για τη Δεξαμενή στο Κολωνάκι.

Place of Theater Arcade of Merchadisers Πλατεία Θεάτρου Στοά Εμπόρων.

Πλατεία Θεάτρου
Η πλατεία Θεάτρου είναι μία από τις παλαιότερες πλατείες της Αθήνας. Από το 1840 λειτούργησε το πρώτο λιθόκτιστο θέατρο της πόλης (θέατρο Μπούκουρα) το οποίο επισκέπτονταν οι Αθηναίοι διαφόρων κοινωνικών τάξεων για να παρακολουθήσουν όπερες και λυρικά δράματα.
Μετά τις παραστάσεις ακολουθούσαν λαϊκά πανηγύρια. Το θέατρο κατεδαφίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Στη θέση του κτίστηκε και λειτουργεί από το 1932 η Διπλάρειος Σχολή, με πρωταρχική αποστολή, (σύμφωνα με το όραμα του Αριστείδη Διπλάρη) η εκπαίδευση ευρύτατου φάσματος πολιτών σε τεχνικά επαγγέλματα. Παράλληλα άνθησε το εμπόριο, λόγω της εγγ΄υτητας με την υπαίθρια δημοτική αγορά. Οι παραδοσιακές ταβέρνες και άλλοι δημοφιλείς χώροι διασκέδασης είναι έτοιμοι να ενεργοποιηθούν ξανά.
Guru Bar.
Κατάστημα στο Κέντρο.
7 καταστήματα προς ανακατασκευή για φιλοξενία πολιτιστικών προγραμμάτων από Ιούλιο-Δεκέμβριο 2018.
Δραστηριότητες:
Χειροτεχνία και Βιομηχανικό Προϊόν
Εικαστική τέχνη. Εναλλασσόμενα πολιτιστικά προγράμματα, εκθέσεις σύγχρονης τέχνης όλων των εφαρμογών εικαστικών, ζωγραφικής, χαρακτηκτικής, φωτογραφίας, γλυπτικής
Πολυχώρος Παραστατικών Τεχνών και Μουσικής. Χ΄ωρος εκδηλώσεων δράσεων, συζητήσεων παρουσιάσεων πειραματικής μουσικής, θεατρικών δρώμενων.
Στοά εμπόρων.
Προγράμματα και χρημματοδοτήσεις
Ανοιγμα 10 κλειστών καταστημάτων για κοινωνικές και συναιτεριστικές επιχειρήσεις.
Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών 25-27 Μαίου 2018

https://www.trip2athens.com/TripPlanner/
Συνδέει την οδό Βουλής με την οδό Λέκκα και βρίσκεται στο ισόγειο του Ταμείου Εμπόρων. Σχεδιασμένη από τον Λεωνίδα Μπόνη και τον Εμμανουήλ Λαζαρίδη το 1950, η Στοά Εμπόρων Συνδέει την οδό Βουλής με την οδό Λέκκα και βρίσκεται στο ισόγειο του Ταμείου Εμπόρων. αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα που ενώνονται με μία διπλή μαρμάρινη σκάλα. Από τα δυναμικότερα εμπορικά κέντρα της πόλης, η σταδιακή της παρακμή επισφραγίστηκε με την μεταφορά του ταμείου το 2006. Η δράση “Ίχνη Εμπορίου” που ξεκίνησε το 2014 επιχειρεί να ξαναδώσει ζωή στη στοά παραχωρώντας για κάποιους μήνες καταστήματα σε νέους δημιουργούς και επαγγελματίες.
Πηγή: https://www.trip2athens.com/el/see-n-do/attractions/dromoistoes/attraction-246/
https://www.trip2athens.com/TripPlanner/

Arta-psifidoto

Ψηφιδωτό δάπεδο, του 4ου π.X. αιώνα, που κοσμεί τον κυκλικό χώρο σε λουτρό, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, κατά τις ανασκαφέςτου έργου «Εργασίες ανάδειξης και διαμόρφωσης του αρχαιολογικού χώρου του Μικρού Θεάτρου της αρχαίας Αμβρακίας» που εκτελείται από τη Εφορεία Αρχαιοτήτων Άρτας.
Το βοτσαλωτό δάπεδο έχει κυκλικό σχήμα και καλύπτει το κεντρικό τμήμα χώρου του λουτρού που προϋπήρχε στην ίδια θέση, όπου αργότερα κατασκευάστηκε το Μικρό Θέατρο. Αποτελείται από μικρά λευκά, φαιοκίτρινα και σκουρόχρωμα ποταμίσια βότσαλα που απεικονίζουν σκηνές που σχετίζονται με το υγρό στοιχείο. Η διακόσμηση, περιλαμβάνει τρέχουσα σπείρα που οριοθετεί την παράσταση, στην οποία απεικονίζονται σκηνές ερωτιδέων που παίζουν διάφορα παιχνίδια με κύκνους, ερωτιδέας που ιππεύει δελφίνι, κύκνος που πετά, ψάρια, υδρόβια πτηνά και ένα χταπόδι.
Το βοτσαλωτό συνδέεται με ένα παρόμοιο δάπεδο, το οποίο εντοπίστηκε σε παλαιότερη ανασκαφή τη δεκαετία του '70 και ήταν μερικώς καλυμμένο από το ανατολικό τμήμα του κοίλου του Μικρού Θεάτρου. Το δάπεδο αυτό είχε αποκολληθεί κατά τις ανασκαφές του 1976. Το παλαιότερο αυτό βοτσαλωτό απεικονίζει ανάλογες παραστάσεις με φτερωτούς ερωτιδείς, κύκνους και δελφίνια και βρίσκεται σήμερα στις αποθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου 'Αρτας. Βάσει της αρχιτεκτονικής του μνημείου και των βοτσαλωτών των δαπέδων, που μοιάζουν με ανάλογο λουτρικό συγκρότημα από την αρχαία Κόρινθο, το Λουτρό του Κενταύρου, το ψηφιδωτό χρονολογείται γύρω στα μέσα του 4ου αι. π.Χ.
Στην ανακοίνωση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Άρτας, αναφέρεται ότι η ανασκαφική έρευνα γίνεται από το μόνιμο εργατοτεχνικό προσωπικό της Υπηρεσίας, τους Χρ. Νασιούλα, Π. Κατσαρό, και Β. Καραγιάννη, υπό την επίβλεψη του δρ αρχαιολόγου Νεκτάριου - Πέτρου Γιούτσου. Τα πρώτα μέτρα προστασίας του ψηφιδωτού ελήφθησαν από τους συντηρητές της Υπηρεσίας, Κωνσταντίνο Υψηλό, Κατερίνα Μπασιάκου και Γεώργιο Μπισμπίκη, οι οποίοι έχουν ξεκινήσει τη σύνταξη μελέτης για τη συντήρηση και στερέωσή του.
Η Άρτα είναι μια πόλη που κατοικήθηκε αδιάλειπτα από την αρχαιότητα έως σήμερα και τα επάλληλα ίχνη των προηγούμενων οικήσεων είναι ορατά σε διάφορα σημεία του σύγχρονου πολεοδομικού ιστού δημιουργώντας ένα παλίμψηστο τοπίο, όπου ενυπάρχουν παρελθούσες στιγμές και μορφές, προβολές των προηγούμενων οικήσεών της, αλλά και παλαιότερες και νεότερες ιστορικές μνήμες.
Ο χώρος του Μικρού Θεάτρου στο κέντρο της πόλης αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της. Στόχος του έργου τής ανάδειξής του είναι να ενσωματωθεί ο νέος αυτός αρχαιολογικός χώρος στο σύγχρονο αστικό τοπίο και στην καθημερινότητά των κατοίκων.

Γλυπτά των Ζογγολόπουλου και Χουλιάρα στην Αρχαία Μεσσήνη

Πηγή:Αυγή
Ενθουσιασμένος από τη συνύπαρξη σύγχρονων έργων τέχνης στην Αρχαία Μεσσήνη, ο Πέτρος Θέμελης, ανασκαφέας επί σειρά ετών, καθηγητής και πρόεδρος της Εταιρείας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, μιλούσε με πάθος χθες το μεσημέρι για την “κοινωνικοποίηση των αρχαίων μνημείων”.

Αφορμή της συνάντησης στο ωραίο νεοκλασικό της οδού Ψαρομηλίγκου 33, με θέα τον Κεραμεικό, στάθηκε η έκθεση έργων τέχνης του Γιώργου Ζογγολόπουλου και του Γιώργου Χουλιάρα, από τις 14 Ιουλίου έως και τις 30 Σεπτεμβρίου, στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης. Χαρακτήρισε την έκθεση “βήμα πρωτοπορίας και προόδου”, λέγοντας ότι “η συνύπαρξη είναι σημαντικό βίωμα” και αναφερόμενος στην ιστορία του τόπου, με την “ευημερούσα πόλη να δέχεται από παντού καλλιτέχνες, τους 140 χάλκινους ανδριάντες στο Ασκληπιείο, τα υπαίθρια έργα από ορείχαλκο, αλλά και τα μαρμάρινα στα ιερά, από τα οποία δεν σώζεται κανένα”.

Ο Π. Θέμελης δεν παρέλειψε να μιλήσει για το πώς “τα σύγχρονα έργα που έλειπαν από τον τόπο συνομιλούν με τον συντηρητικό χώρο” και να επισημαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο “τα μνημεία άρχισαν να ξαναζούν”. Ωστόσο, ομολόγησε ότι υπάρχει κοινό που είναι ενθουσιώδες, αλλά και κοινό που στέκεται επικριτικά.

Η έκθεση “Ζογγολόπουλος-Χουλιάρας: Μεσσάνα - Μια γλυπτική για τον δημόσιο χώρο στην Αρχαία Μεσσήνη περιλαμβάνει έντεκα γλυπτά του Ζογγολόπουλου και έντεκα γλυπτά του Χουλιάρα, έργα μεγάλης κλίμακας και κατασκευασμένα για εξωτερικό χώρο, ανθεκτικά ως προς το υλικό τους και “δωρικά” ως προς τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, με αναφορές μυθολογικές και ιστορικές, συμβατές με τον χώρο αλλά και διαχρονικό συμβολισμό.

Για “γλυπτά που πατάνε πάνω σε αρχαίες πέτρες, κάτι που είναι προνόμιο” μίλησε ο Άγγελος Μωρέτης, αρχιτέκτονας και διευθυντής του Ιδρύματος Ζογγολόπουλου, που αναφέρθηκε στην εγκατάσταση λέγοντας ότι “τα γλυπτά αφουγκράζονται τον χώρο ιστορικά και αισθητικά, συνομιλώντας μαζί του, επαναπροσδιορίζοντας το τοπίο, τη δομή και τους άξονες των αρχαίων κτισμάτων, αλλά και την ίδια την ιδέα, τον συμβολισμό και τη σημασία του δημόσιου χώρου”. Έκανε λόγο επίσης για την “κοινωνικοποίηση των αρχαιολογικών χώρων”, αλλά και για το “άνοιγμα και την εξωστρέφεια” μιας τέτοιας έκθεσης σε αρχαιολογικό χώρο που μοιάζει, όπως είπε, “σαν ένα ταξίδι όπου βλέπεις καλύτερα τη δική σου πατρίδα”, καθώς, όπως διευκρίνισε, με αυτό τον τρόπο βλέπουμε διαφορετικά και τα αρχαία γλυπτά. Το πρώτο έργο της έκθεσης είναι το “χέρι” του δημιουργού, που είναι το χέρι του ίδιου του Ζογγολόπουλου.

Ο Γιώργος Χουλιάρας, γλύπτης και ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ, αναφέρθηκε στην αγάπη του στην Αρχαία Μεσσήνη, τον “πιο οργανωμένο και πλήρη χώρο της Αρχαίας Ελλάδας”, όπου πήγαινε συχνά με φοιτητές του, χαρακτηρίζοντάς τη “ιδανικό τόπο για παρέμβαση στον δημόσιο χώρο”. “Προσπαθήσαμε να τοποθετήσουμε τα σύγχρονα γλυπτά στους κοινόχρηστους ανοιχτούς χώρους, στους δρόμους, στην αγορά, σε σημεία εφαπτόμενα του Ασκληπιείου, σε ενιαίους χώρους που λειτουργούν υπό τύπον πλατείας, στην περιοχή της Παλαίστρας και την περιοχή της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας”.

Για τα “σύγχρονα γλυπτά που συμβάλλουν με τη λιτή, αλλά καθηλωτική παρουσία τους σε έναν νέο συλλαβισμό της γεωγραφίας του χώρου, στην επαναψηλάφηση και στον αναστοχασμό των μνημείων του και της σημασίας τους” έκανε λόγο η επιμελήτρια Ίριδα Κρητικού.

Το όραμά του για την Αρχαία Μεσσήνη, με την τοποθέτηση έργων καλλιτεχνών που θα δουλέψουν επιτόπου, αφήνοντάς τα στον χώρο, θυμίζοντας τους αρχαίους ανδριάντες που λείπουν, μετέφερε στο τέλος της παρουσίασης ο Πέτρος Θέμελης, που αποκάλυψε επίσης και την πρότασή του να γίνει η Αρχαία Μεσσήνη δεύτερη έδρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με παραστάσεις λυρικού ρεπερτορίου. Την τελετή των εγκαινίων, το Σάββατο 14 Ιουλίου, στις 7 μ.μ., θα πλαισιώσουν η σοπράνο Χριστίνα Γιαννακοπούλου και ο κιθαρίστας Αντώνης Κουφουδάκης.

Μορφές τουρισμού

Την ώρα που ο  Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού προβλέπει ότι ο τουρισμός στις ανερχόμενες οικονομίες θα φτάσει μέχρι το 2030 σε ποσοστό 57% της παγκόσμιας αγοράς, έναντι 47% το 2010, η παθογένεια της εποχικότητας παραμένει με κίνδυνο την υπερσυγκέντρωση πληθυσμών σε τουριστικούς προορισμούς. Η επέκταση όμως της τουριστικής περιόδου βασίζεται στην ανάπτυξη των ειδικών εκείνων θεματικών μορφών που ολοένα και περισσότερο κερδίζουν σημαντικά μερίδια ταξιδιωτών και μάλιστα «φανατικών», πράγμα που συμβάλει και στην επανάληψη της επίσκεψης, ένα εξίσου βασικό ζητούμενο για την επιτυχία κάθε στρατηγικής προσέγγισης των αγορών. Πηγή:
http://www.tornosnews.gr/stiles/apopsi/31129-thematikes-morfes-toyrismoy-vs-epochikothta-grafei-o-noths-martakhs.html
ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Τα ζευγάρια είναι διατεθειμένα να δαπανήσουν παραπάνω για γαμήλιο τουρισμό σε σχέση με απλές διακοπές
• Μόνο το 33% των συνολικών γάμων γίνεται σε θρησκευτικούς χώρους
• 9 στα 10 ζευγάρια αποφασίζουν με βάση το καιρό/ κλήμα
• Το μεσο διάστημα προκρατήσεις: 11.6 μήνες
• Μέσος όρος επισκεπτών σε γαμήλιο τουρισμό: 28
Μέσος όρος διαμονής καλεσμένων- 4 μέρες
• Μέσος όρος διαμονής ζεύγους - 7 μέρες
Τα ταξίδια του μέλιτος, ο γαμήλιος τουρισμός και ο ρομαντικός τουρισμός αποτελούν έναν τομέα $28 δισεκατομμυρίων παγκοσμίως
• Ο μεσος προϋπολογισμός για γαμήλιο τουρισμό είναι $28,000
• Δημοφιλέστεροι μήνες: Σεπτέμβρης- Οκτώβρης

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ

Ο  Τουρισμός Υγείας  λειτουργεί θετικά στην επέκταση της τουριστικής περιόδου και, συνεπώς, στην ομοιογενή, κατά το δυνατόν, κατανομή του τουριστικού πλήθους στο χώρο και στο χρόνο και αποτελεί  μια εξαιρετικά κερδοφόρα βιομηχανία ετήσιου τζίρου 20 δισ. δολαρίων και 30 εκατ. χρηστών των υπηρεσιών υγείας.  Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι  μέχρι το 2020, το ποσοστό του ηλικιακού στρώματος 65+, θα ανέρχεται στο εντυπωσιακό ποσοστό του 20% επί του συνόλου του πληθυσμού στην Ευρώπη, είναι σαφές ότι εξελίσσεται σε δυναμικό υποτομέα του Τουρισμού. Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη δημογραφική ομάδα, αναδεικνύεται σε  υπολογίσιμη ταξιδιωτική δύναμη  καθώς φαίνεται να διαθέτει  ευχέρεια χρόνου, τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους και επιθυμία για ταξίδια σε κοντινούς προορισμούς, εντός και εκτός της χώρας διαμονής.

ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

• Μορφή τουρισμού, όπου ο περίπατος είναι ο βασικός σκοπός της εκδρομής ή του ταξιδιού
• Εναλλακτική μορφή τουρισμού η οποία:
• Είναι οικονομικά αποδοτική
• Ταυτόχρονα εντάσσεται και είναι αποδεκτή από τον κοινωνικό ιστό ενός τόπου
• Με την ανάπτυξη του, αντιμετωπίζεται η εποχικότητα του τουρισμού
• Προσελκύονται αλλοδαποί επισκέπτες σε περιοχές που παραδοσιακά αποτελούσαν προορισμούς μόνο για Έλληνες.
• Έχει μικρό κόστος
• Μπορεί να πραγματοποιηθεί παντού
• Έχει θετικό αντίκτυπο στην υγεία (Μπορεί να θεωρηθεί και Τουρισμός Υγείας)
• Δεν χρειάζεται να διδαχθεί αφού είναι φυσικός τρόπος μετακίνησης του ανθρώπου (Όλοι μπορούν να πάρουν μέρος)
• Είναι μια διαχρονική αθλητική δραστηριότητα που μπορεί να πραγματοποιείται σε κάθε ηλικία
• Μπορεί να συνδυαστεί με πολλές άλλες δραστηριότητες (Άλλες μορφές τουρισμού)
• Μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά μονάδα, με τον ή την σύντροφο, φίλο ή με ομάδες
• Μπορεί να πραγματοποιηθεί σχεδόν κάθε μέρα του χρόνου με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες (Επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου)

ΜΟΡΦΕΣ:

Πεζοπορική Βόλτα/ Κλασικός Περίπατος
Θρησκευτικοί Περίπατοι
Nordic Walking             (Σκανδιναβικό Περπάτημα)
Αναρρίχηση
Ορειβασία

ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ.

Μπορεί οι millenilas, γνωστοί και ως γενιά των κινητών τηλεφώνων συνδέονται συχνά με τα βιωματικά ταξίδια, όμως σύμφωνα με το TripBarometer, το 69% των ταξιδιωτών από όλο τον κόσμο, όλων των ηλικιών, το 2016 έκανε ταξίδια με νέες εμπειρίες. Ο βιωματικός τουρισμός ορίζεται ως το είδος τουρισμού κατά το οποίο οι άνθρωποι δίνουν έμφαση στην αποκόμιση εμπειριών από μια χώρα, μια πόλη ή ένα μέρος αποκτώντας επαφή με την τοπική ιστορία, τους ανθρώπους και την κουλτούρα. Στοιχεία όπως η περιπέτεια, ο υπεύθυνος τουρισμός και οι αυθεντικές εμπειρίες, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του βιωματικού τουρισμού.
Σύμφωνα με  έρευνα της Virtuoso, το μεγαλύτερο ποσοστό (41%) των ταξιδιωτών που λατρεύουν την περιπέτεια ανήκει στο ηλικιακό γκρουπ 50-65 ετών έναντι ενός 14% με ηλικίες κάτω των 35 ετών. Ενώ ο ελεύθερος χρόνος και οι αποταμιεύσεις χρόνων μπορεί να προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες για ταξίδια, η αγορά των συνταξιούχων προτιμά κάτι περισσότερο από διακοπές χαλάρωσης στην παραλία.

«ΔΙΑΣΠΟΡΙΤΕΣ» : ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΟΡΦΗ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.

Οι Έλληνες, λόγω της οικονομικής ύφεσης, είτε δεν ταξιδεύουν καθόλου είτε περιορίζουν το χρόνο των διακοπών τους είτε ξοδεύουν λιγότερα από άλλες χρονιές.
Ωστόσο, η μεγάλη φυγή, κυρίως νέων, για αναζήτηση εργασίας σε χώρες του εξωτερικού τους έδωσε την οικονομική δυνατότητα που είχαν στερηθεί όσο βρίσκονταν στην Ελλάδα και, παράλληλα, τους τόνωσε την ανάγκη να βρεθούν τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες στην πατρίδα, όχι μόνο για να επισκεφθούν οικεία πρόσωπα αλλά και για να κάνουν διακοπές.

Δημιουργήθηκε λοιπόν μια νέα μορφή εσωτερικού ( από πλευράς ιθαγένειας και καταγωγής) τουρισμού με χαρακτηριστικά όμως εξωτερικού-εισερχόμενου Τουρισμού.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ.

Ο Τουρισμός και ο Πολιτισμός  ακόμα και η Γαστρονομία είναι πλέον έννοιες ταυτόσημες. Άλλωστε η περιήγηση, η ξενάγηση ακόμα και η γευσιγνωσία αλλά και η οινογνωσία που είναι στοιχεία του Πολιτισμού, αποτελούν, ταυτόχρονα, τα βασικά συστατικά  κάθε τουριστικού προϊόντος. Όσο, μάλιστα, διατηρούν την αυθεντικότητά τους και δεν υφίστανται αλλοιώσεις και εξωγενείς επηρεασμούς, μπορεί να εξελιχθούν στα δυνατά σημεία κάθε προορισμού.

(*) Ο κ.Νότης Μαρτάκης είναι Πρόεδρος της mtc group consulting.

Το μαρμάρινο άγαλμα της ημίγυμνης Αφροδίτης, EAM

Κρημνιώτη Πόλυ
Το μαρμάρινο άγαλμα της ημίγυμνης Αφροδίτης, με τη θεά αγέρωχη μέσα στην ωραιότητά της και το ιμάτιό της τυλιγμένο στους γλουτούς. Πλάι στον δεξιό της μηρό το μικρό μαρμάρινο άγαλμα ενός κοιμώμενου Έρωτα και στα πόδια της ριγμένο ένα πορφυρό ύφασμα. Ένα κόκκινο σημάδι στο χάλκινο χρώμα της αίθουσας και το λευκό της μαρμάρινης θεάς, συμπυκνώνουν σε μια εικόνα το μεγαλείο της ομορφιάς. Μ' αυτή την εικόνα ως καλωσόρισμα, ο επισκέπτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ξεκινάει το εντυπωσιακό ταξίδι στις «Αμέτρητες Όψεις του Ωραίου», της νέας περιοδικής έκθεσης με την οποία ολοκληρώνεται η τριετής αφιερωματική διαδρομή για να τιμηθούν τα 150 χρόνια από τη θεμελίωση του μουσείου. Με τα αυριανά της εγκαίνια (7 μ.μ.) από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, παρουσία της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, και το άνοιγμά της για το κοινό από το Σάββατο, ξεκινάει μια γοητευτική διαδρομή στην αναζήτηση και την αποτύπωση της Ωραιότητας, ως αναπόσπαστου μέρους, αισθητικού και διανοητικού, της ιδιοσυστασίας του ανθρώπου.

Κι αν η θεά Αφροδίτη υποδέχεται τον επισκέπτη θυμίζοντας ότι το ερωτικό στοιχείο ήταν διάχυτο στην αρχαιότητα, τα 340 εκθέματα, όλα τους από τις συλλογές του μουσείου, που χρονολογούνται από τη νεολιθική περίοδο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, σε συνδυασμό με σύγχρονα ψηφιακά μέσα, «αποκαλύπτουν σταδιακά το ωραίο ως μια διαρκώς εξελισσόμενη πραγματικότητα, ως καλλιτεχνική έκφραση, ερωτική έμπνευση, θέση και αντίθεση, και ακόμα ως διανοητικό αγώνα, ατομικό ή συλλογικό, προς την ελευθερία και την αυτογνωσία» όπως έλεγε χθες η Μαρία Λαγογιάννη, διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, στη δημοσιογραφική ξενάγηση. «Τολμηρό και δύσκολο εγχείρημα» χαρακτήρισε την έκθεση η γ.γ. του υπουργείου Πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία «γίνεται ακόμα δυσκολότερο διότι τα αντικείμενα που κατέχει και εκθέτει το ΕΑΜ εν πολλοίς όρισαν αυτό που θεωρούμε ‘ωραίο’ διεθνώς, εντός ή εκτός εισαγωγικών, από την αρχαιότητα ώς τις μέρες μας».
Εξίσου εντυπωσιακές με την Αφροδίτη είναι οι εικόνες που συνθέτουν το μουσειολογικό αφήγημα έτσι όπως ξεδιπλώνεται στα τέσσερα μέρη που αναδεικνύουν τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου να αναζητήσει το ωραίο και να το εντάξει στην καθημερινότητά του. Γοητευτικά τα μικρά αφηγήματα που κρύβονται πίσω από τα σκεύη καλλωπισμού που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίες κυρίες, τις εικονογραφήσεις πάνω στα πήλινα, αλαβάστρινα ή από στατίτη αντικείμενα καθημερινής χρήσης που παρουσιάζονται στην εισαγωγική ενότητα «Αιώνια αισθητική».

Οι τάσεις της μόδας, οι πομάδες και τα καλλυντικά των κυριών, οι τύποι γυναικών αλλά και τα πρότυπα ομορφιάς που αποτυπώνονται στα έργα τέχνης κάθε περιόδου, από τα λιτά κυκλαδίτικα ειδώλια, τα περίτεχνα μυκηναϊκά κοσμήματα, ξεδιπλώνουν όλη τη γοητεία της αναζήτησης της ωραιότητας και της θελκτικότητας, στο δεύτερο μέρος της έκθεσης «Το ωραίο και το επιθυμητό». Μέσα από το άγαλμα της Αφροδίτης στην υποδοχή αλλά και το αγαλμάτιο της θεάς που κρατά το μήλο επιχειρείται η προσέγγιση στις αισθητικές προτιμήσεις των αρχαίων με βάση τους μύθους και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Αποκαλύπτονται όμως και τα μυστικά ομορφιάς της αρχαιότητας.

Το σημερινό μέικαπ, για παράδειγμα, οι αρχαίες κυρίες το έφτιαχναν από λευκό μόλυβδο ή κιμωλία. Για τις μάσκες ομορφιάς κατέφευγαν στην κροκοδειλέα (περιττώματα κροκόδειλου), ενώ για να αντιμετωπίσουν την ακμή αναμείγνυαν κρεμμύδι με λίπος κοτόπουλου. Όσο για την πιο αποτελεσματική αντιρυτιδική της εποχής, βρισκόταν στο μείγμα από λίπος γαϊδάρου και γάλα γαϊδούρας. Και ποστίς χρησιμοποιούσαν, όπως αποκαλύπτει γλυπτό πορτραίτο γυναίκας, ενώ τα αρώματά τους τα αντλούσαν από τα λουλούδια. Το ίρινο (άρωμα από κρίνο) πρέπει να ήταν must της εποχής. Όμως το άρωμα τριαντάφυλλου ήταν απαραίτητο για κάθε καθώς πρέπει κυρία της αρχαιότητας. Για τη σημερινή απόδοσή του η εταιρεία «Κορές», ανατρέχοντας σε συγγράμματα και πηγές της εποχής, κατέφυγε στην κύπερη, μια ρίζα στην Αμοργό, και έλαια αγριελιάς, και κατασκεύασε «Το Άρωμα του Ρόδου» (έπονται δύο ακόμα) που έχει τη δική του θέση στην ίδια ενότητα της έκθεσης και ίσως το βρούμε στο πωλητήριο του ΕΑΜ, σίγουρα θα το βρούμε στην αγορά σε περιορισμένη ποσότητα. Οι δύο φιάλες του ξεχωρίζουν με το κόκκινο χρώμα τους κάτω από την ψηφιακή αποτύπωση της πινακίδας Γραμμικής Β γραφής από την Πύλο που αναγράφει «α-ρο-για», δηλαδή «καλής ποιότητας». "Μόλις αναδυθούν τα τρία αρώματα, που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για την έκθεση, θα αναδυθεί και η Αφροδίτη, που κοιμάται στις αποθήκες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου”, αποκάλυψε η διευθύντρια του ΕΑΜ, δρ Μαρία Λαγογιάννη.
Στο τρίτο μέρος, «Προβάλλοντας το σώμα», αναδεικνύονται οι νηματοδοτήσεις του Ωραίου έτσι όπως αποδόθηκαν κατά εποχές στη γλυπτική, από τα λιτά κυκλαδικά ειδώλια, τα μικρά μυκηναϊκά συμπλέγματα, τους αυστηρούς Κούρους των αρχαϊκών χρόνων ή την εύπλαστη ομορφιά των αγαλμάτων της κλασικής αρχαιότητας μέχρι τα γεμάτα πάθος και ένταση αγάλματα της ύστερης ελληνιστικής περιόδου. Το στοχαστικό πορτραίτο από χαλκό ώριμου άνδρα από τη Δήλο των αρχών του 1ου π.Χ αιώνα, φιλοτεχνημένο είκοσι χρόνια πριν την καταστροφή του ιερού νησιού από τον Μιθριδάτη, που κυριαρχεί στην τελευταία αίθουσα, σηματοδοτεί τον επίλογο της έκθεσης με την «Ατέρμονη αναζήτηση» για τη σημασία του ωραίου και την αξία του για τον άνθρωπο.
«Η αναζήτηση του ωραίου, ακόμα και αν δεν καταλήγει σε μια απόλυτη αλήθεια, μας οδηγεί στην αναγνώριση του εαυτού μας» έλεγε η κ. Λαγογιάννη.
Μια ακόμα ωραία είδηση ήρθε στη διάρκεια της δημοσιογραφικής ξενάγησης, από την πρόεδρο του Δ.Σ. του ΤΑΠ Αθηνά Χατζηπέτρου, η οποία μας πληροφόρησε ότι έχει ξεκινήσει από το Ολυμπιείο η πιλοτική λειτουργία του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και η κανονική θα ξεκινήσει στις αρχές Ιουνίου σταδιακά από την αρχαία Μεσσήνη, το μουσείο Ηρακλείου και την Κνωσσό στη συνέχεια και τέλος την Ακρόπολη.

Δελφικά Παραγγέλματα

Κοσμάς Κέφαλος
Ο περίπατος στη φύση μπορεί να τονώσει τον οργανισμό, να συμβάλει στην ανάκτηση της χαμένης ενέργειας, να διώξει το στρες. Ο περιπατητής αποκτά αίσθηση ελευθερίας, γαλήνης, προσωπικής αυτονομίας, ευεξίας. Ειδικά στην ορειβασία, δοκιμάζει κάποιες φορές τις δυνάμεις του, τα όριά του.
Παρατηρώντας γύρω του και μελετώντας κάποιο οδηγό ο περιπατητής συγκεντρώνει πληροφορίες για την χλωρίδα, τα μνημεία και τις ιστορικές τοποθεσίες. Στην Ικαρία μπορεί να κάνει κάτι ακόμα: να μελετήσει τις προτροπές των επτά σοφών!
Όλοι έχουμε ακούσει το «γνώθι σαυτόν», χωρίς, οι περισσότεροι, να γνωρίζουμε ότι είναι ένα από 147 δελφικά παραγγέλματα.
Οι λιτές αποφθεγματικές εκφράσεις αποδίδονται στους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας (Θαλή τον Μιλήσιο, Πιττακό τον Μυτιληναίο, Βίαντα τον Πρηνέα, Σόλωνα τον Αθηναίο, Κλεόβουλο τον Ρόδιο, Περίανδρο τον Κορίνθιο και Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο). Χαραγμένες στον ναό του Απόλλωνα, στο Μαντείο των Δελφών, έχουν συμβουλευτικό - προτρεπτικό χαρακτήρα. Χωρίς να ορίζεται η έννοια της παράβασης, της αμαρτίας, άρα και της τιμωρίας, δημιουργείται πλήρης ηθική διδασκαλία.
Η Εταιρεία Ικαριακών Μελετών είχε την ιδέα να χαραχθούν τα δελφικά παραγγέλματα σε 147 μαρμάρινες πλάκες και να τοποθετηθούν στο κεντρικό μονοπάτι του νησιού από το Δράκανο (ανατολικό άκρο) προς τον Κάβο Πάπα (δυτικό άκρο), συνολικού μήκους 70 χλμ.
Σπουδαίο έργο, το οποίο υλοποιούν, από 2013, εθελοντές. «Δώσαμε στον πρόεδρο Χριστόδουλο Ξενάκη τα Δελφικά Παραγγέλματα και εκείνος μας έδωσε το παράγγελμα να τα τοποθετήσουμε», αναφέρει με χιούμορ το μέλος της Εταιρείας Ικαριακών Μελετών Μάκης Φουντούλης. Μικρή παρένθεση: αν το όνομα του προέδρου σάς θυμίζει κάτι, έχετε δίκιο! Πρόκειται για τον ηλικίας 81 ετών νευρολόγο -ψυχίατρο, ο οποίος εμπνεύστηκε και πρωτοστάτησε πέρσι στην οργάνωση της ιστιοπλοϊκής εβδομάδας βετεράνων Ikaria Senior Regatta και θα την επαναλάβει και φέτος!
Ο Χρ. Ξενάκης πιστεύει ότι η τοποθέτηση των πλακών, σε συνδυασμό με την έκδοση
Βιβλίου, στο οποίο θα αναλύονται τα δελφικά παραγγέλματα και θα δίνονται πληροφορίες στον περιπατητή, θα συμβάλει στην τουριστική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη του νησιού.
«Η ορειβασία - πεζοπορία στην Ικαρία μαζί με τη φύση και τα μνημεία αποκτά παράλληλα και μια φιλοσοφική διάθεση, αποκτά μια θεματική διαδρομή» αναφέρει ένας από τους πρωτεργάτες της υλοποίησης της ιδέας, ο καθηγητής Ηλίας Γιαννίρης και συνεχίζει: «Το μονοπάτι ακολουθεί τον μεγάλο φραγμό, έναν τοίχο από ξερολιθιά που διατρέχει την κορυφογραμμή της Ικαρίας. Ένα ακόμη παράξενο μνημείο των προγόνων μας».

Ιστορία, μυθοπλασία, απόσπασμα

Απ’ τη μια υπάρχει ένα τεράστιο, χαώδες παρελθόν, και από την άλλη οι μικρούτσικες αναπαραστάσεις του, οι μόνες με τις οποίες μπορούμε να αντιληφθούμε κάτι από αυτό. Από τη στιγμή λοιπόν που αποφασίζουμε να δημιουργήσουμε μια σφήνα ανάμεσα στο εξιστορούμενο αντικείμενο και στο ιστορούν υποκείμενο, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα με ποιους τρόπους, με ποια εργαλεία, με ποιες συνήθειες, με ποια τέχνη οι λέξεις αγκαλιάζουν και ενδύουν αυτό το φευγαλέο παρελθόν. Πώς το μετατρέπουν σε φθεγγόμενο παρελθόν; Αυτό είναι το πρόβλημά μας. Αυτό που σήμερα αναγνωρίζουμε ως Ιστορία, έχει χαρακτηριστικά συγκεκριμένα: Έχει τη μορφή γραπτού κειμένου και όχι προφορικών ιστοριών· γράφεται σε πεζό και όχι σε έμμετρο λόγο· ο χρόνος της είναι γραμμικός και όχι κυκλικός· ο στόχος της είναι αυτό που μοιάζει πραγματικό και όχι ο μύθος· χρησιμοποιεί υποσημειώσεις και παραπέμπει στις πηγές που χρησιμοποιεί· ακολουθεί τους κανόνες και τη μεθοδολογία της έρευνας, δηλαδή εμπειρική επαλήθευση, συλλογισμοί, επαγωγή - απαγωγή κ.ο.κ. Αυτό τον τρόπο μαθαίνουν οι επίδοξοι ιστορικοί. Αλλά δεν τελειώσαμε εδώ....
Ιστορία και μυθοπλασία βλέπε εδώ.

Lord Byron and Einstein

Δεν συναντήθηκαν ποτέ πραγματικά, αφού ο λόρδος Βύρων γεννήθηκε το 1788 και πέθανε το 1824, ενώ ο Αϊνστάιν γεννήθηκε το 1879 και πέθανε το 1955. Η ημέρα θανάτου και των δύο ήταν σχεδόν ίδια, 18 Απριλίου για τον κορυφαίο επιστήμονα του 20ού αιώνα, 19 Απριλίου για τον κορυφαίο των φιλελλήνων. Ωστόσο, ο εορτασμός της Ημέρας Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης (19 Απριλίου), που συμπίπτει με την ημέρα θανάτου του Μπάιρον, έδωσε τη δυνατότητα να συναντηθούν οι ιδέες και τα οράματά τους για την κοινωνία και τον κόσμο.

Μιλώντας για τις ιδέες του Μπάιρον και του Αϊνστάιν, αυτές είχαν υπόβαθρο το τρίπτυχο ελευθερία - ισότητα - αδελφότητα της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Μπάιρον, παρότι Βρετανός, εμπνεύστηκε από τα χρόνια της εφηβείας του από αυτές τις ιδέες. Το ίδιο και ο Αϊνστάιν. Υπήρξαν και οι δύο υπέρμαχοι της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο πρώτος τασσόμενος υπέρ των εξεγερμένων κλωστοϋφαντουργών του Νότιγχαμ (1812), ο δεύτερος υπέρ του σοσιαλισμού, με άρθρο του στο αμερικανικό περιοδικό “Monthly Review” (1949). Αυτοεξορίστηκαν και οι δύο για τις ιδέες και τη δράση τους, με τον Μπάιρον να αναζητεί πεδία επαναστατικής δράσης στην Ευρώπη από το 1816 έως 1824 και τον Αϊνστάιν να ζητά πολιτικό άσυλο στην Αμερική μετά την άνοδο του Χίτλερ.

Αντιρατσιστής ο Μπάιρον, είχε καταγγείλει στην Βουλή των Λόρδων (1812) τις διακρίσεις εις βάρος των καθολικών, που το βρετανικό κατεστημένο δεν επέτρεπε την είσοδό τους στα περίφημα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ. Αντιρατσιστής και ο Αϊνστάιν, που βρέθηκε αντιμέτωπος με την ιδεολογία και την πρακτική του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία.

Άγνωστες πτυχές των δράσεων του Μπάιρον, εκείνες υπέρ της προστασίας προσφύγων και απελευθέρωσης αιχμαλώτων, Ελλήνων και Τούρκων, του πολέμου της ελληνικής ανεξαρτησίας, που συνοδεύτηκαν με μηνύματα κατά της σκληρότητας του πολέμου. Έγραφε στον διοικητή της Πάτρας Γιουσούφ πασά: «Θα παρακαλέσω την Υψηλότητά Σας να μεταχειριστεί με ανθρωπισμό κάθε Έλληνα που θα πέσει στα χέρια των μουσουλμάνων, και το ίδιο έχω ζητήσει από τους Έλληνες για τους μουσουλμάνους, αφού η φρίκη του πολέμου είναι αρκετή από μόνη της, χωρίς να προστεθεί η εν ψυχρώ σκληρότητα από τη μία ή την άλλη πλευρά» (23 Ιανουαρίου 1824).

Αγιος Κωνσταντίνος, Εθνικό Θέατρο

Του Αγγελου Μανταδάκη*

Ημέρες που είναι, υποκύπτω πάντα στον πειρασμό να βολτάρω στην παλιά μου ενορία, τον Άγιο Κωνσταντίνο Ομονοίας. Εκεί, στη μικρή πλατεία μπροστά στην εκκλησία, κάναμε σχεδόν κάθε χρόνο την Ανάσταση. Συναντιόμαστε με άλλες οικογένειες της γειτονιάς, κάναμε την πρώτη ανταλλαγή Αγίου Φωτός και δίναμε τις πρώτες ευχές. «Χριστός Ανέστη». «Αληθώς ο Κύριος». Ύστερα από λίγο ο κόσμος μπροστά στην εκκλησία, αφού είχε βομβαρδιστεί η περιοχή από βεγγαλικά, άρχιζε να κινείται προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στα περισσότερα σπίτια περίμενε η νόστιμη αθηναϊκή μαγειρίτσα.

Σιγά - σιγά, με το πέρασμα των χρόνων, οι συναντήσεις μας στην πλατεία του Αγίων Κωνσταντίνου με τις άλλες οικογένειες της γειτονιάς γίνονταν όλο και πιο αραιές. Πλέον κάναμε Ανάσταση με τους πολυάριθμους αλλοδαπούς και πρόσφυγες που έρχονταν στην Ελλάδα και κατέφευγαν, όπως είναι φυσικό, στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες.

Σήμερα οι κάτοικοι της ενορίας που θα προσέλθουν στην Ανάσταση είναι ελάχιστοι. Έτσι κι εγώ, από πείσμα, είπα πως θα κάνω Ανάσταση μόνο στον Άγιο Κωνσταντίνο.

Η μητροπολιτικού μεγέθους εκκλησία των Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Καυταντζόγλου, αγιογραφήθηκε από τον Αναστάσιο Λουκίδη και θεμελιώθηκε το 1905 από τη βασίλισσα Όλγα. Στο εσωτερικό της συναντάμε δύο βασιλικές, μια κωνσταντιανή με στοές και μια ιουστινιανή χωρίς στοές.

Λέγεται πως ο ναός ήταν ένα απλό εκκλησάκι στη συνοικία Γεράνι. Έτσι ονομαζόταν τότε η περιοχή ανάμεσα στην πλατεία Κουμουνδούρου, την Πειραιώς και την Αγίου Κωνσταντίνου.

Απέναντι ακριβώς από τον Άγιο Κωνσταντίνο είναι το Εθνικό Θέατρο, έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, το οποίο εμπνεύστηκε από τον αναγεννησιακό ρυθμό. Το θέατρο άρχισε να χτίζεται ως βασιλικό από το 1891. Παραδόθηκε το 1900, έκλεισε το 1908 και ξαναλειτούργησε ως Εθνικό Θέατρο το 1932, επί υπουργού Παιδείας Γεωργίου Παπανδρέου και πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ο πρώτος σκηνοθέτης που προτάθηκε ήταν ο Γερμανός Μαξ Ράιχαρτ. Τον πρότειναν από κοινού η Κυβέλη και η Κοτοπούλη, μεταξύ των οποίων υπήρχε σκληρός ανταγωνισμός. Τα σχόλια της εποχής μιλούσαν για «ντρίπλα» των δύο κορυφαίων πρωταγωνιστριών, που γνώριζαν ότι ο Γερμανός δεν επρόκειτο να εγκαταλείψει το Βερολίνο! Από τότε γίνονταν αυτά και στον χώρο του πολιτισμού.

Επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου ήταν κάποτε και ο κινηματογράφος «Σταρ», ένας από τους πιο γνωστούς κινηματογράφους της Αθήνας, που, με την παρακμή των κινηματογραφικών αιθουσών, μετατράπηκε σε «πορνογραφικό σινεμά» μέχρι που έκλεισε.

Όσοι και όσες εξακολουθείτε να δίνετε τα ρέστα σας για έναν καλό, ξεροτηγανισμένο και γεμάτο ωραίο σορόπι, κανελλάτο λουκουμά... σε μέγεθος μικρού σφαιριδίου, τότε καλά διαβάζετε: Χανιώτικοι λουκουμάδες Κτιστάκη.

Ξεχάσαμε το πιο σημαντικό. Επί της Αγίου Κωνσταντίνου είναι τα γραφεία της δικής μας «Αυγής». Αυτό χωρίς κανένα άλλο σχόλιο.

Και τελευταίο, κάντε μια βόλτα από την Αγίου Κωνσταντίνου το βράδυ της Ανάστασης.

Αγίου Κωνσταντίνου

Του Αγγελου Μανταδάκη*
Ημέρες που είναι, υποκύπτω πάντα στον πειρασμό να βολτάρω στην παλιά μου ενορία, τον Άγιο Κωνσταντίνο Ομονοίας. Εκεί, στη μικρή πλατεία μπροστά στην εκκλησία, κάναμε σχεδόν κάθε χρόνο την Ανάσταση. Συναντιόμαστε με άλλες οικογένειες της γειτονιάς, κάναμε την πρώτη ανταλλαγή Αγίου Φωτός και δίναμε τις πρώτες ευχές. «Χριστός Ανέστη». «Αληθώς ο Κύριος». Ύστερα από λίγο ο κόσμος μπροστά στην εκκλησία, αφού είχε βομβαρδιστεί η περιοχή από βεγγαλικά, άρχιζε να κινείται προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Στα περισσότερα σπίτια περίμενε η νόστιμη αθηναϊκή μαγειρίτσα.
Σιγά - σιγά, με το πέρασμα των χρόνων, οι συναντήσεις μας στην πλατεία του Αγίων Κωνσταντίνου με τις άλλες οικογένειες της γειτονιάς γίνονταν όλο και πιο αραιές. Πλέον κάναμε Ανάσταση με τους πολυάριθμους αλλοδαπούς και πρόσφυγες που έρχονταν στην Ελλάδα και κατέφευγαν, όπως είναι φυσικό, στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες.

Τα τείχη των Αθηνών

Τα τείχη των Αθηνών

Η αρχαιότερη γνωστή οχύρωση της Αθήνας ανάγεται στους ώριμους προϊστορικούς χρόνους. Πρόκειται για το «Κυκλώπειον τείχος» και το «Πελαργικόν», που περιέβαλλαν τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως κατά την Υστεροελλαδική ΙΙΙΒ Εποχή (τέλη 2ης χιλιετίας π.Χ.). Η ανέγερσή τους συνδέεται με τον λεγόμενο «συνοικισμό», την συνένωση δηλαδή προηγουμένως ανεξάρτητων περιοχών της Αττικής υπό την εξουσία ενός άρχοντος, πιθανώς του Θησέως.
Κομβικό σημείο για την περαιτέρω ανάπτυξη και διεύρυνση των τειχών της πόλης στάθηκε η ολοκλήρωση της ενοποίησης των αθηναϊκών δήμων και η παγίωση της αθηναϊκής δύναμης στο ελληνικό πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι έως τις αρχές του 6ου αι. π.Χ., που οδήγησαν στον πολλαπλασιασμό του μεγέθους της και ακολούθως στην επέκταση των ορίων της μέσω της εφαρμογής νέων οικοδομικών προγραμμάτων κατ’ αρχάς από τον Σόλωνα και εν συνεχεία από τον Πεισίστρατο και τους διαδόχους του (Πεισιστρατίδες). Σύμφωνα με την μαρτυρία του Θουκυδίδου, η νέα, μεγαλύτερη πόλη των Αθηνών περιτριγυρίσθηκε από τείχος. Ωστόσο, κανένα ίχνος της αρχαϊκής περιμετρικής οχύρωσης δεν έχει αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα και είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να προσδιορίσουμε την ακριβή θέση του και την διαδρομή που ακολουθούσε. Παρ’ όλ’ αυτά, η ύπαρξή του θεωρείται σχεδόν βέβαιη. Η απουσία υλικών καταλοίπων δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, αφού γνωρίζουμε ότι το εν λόγω τείχος καταστράφηκε από τους Πέρσες, ενώ τα ελάχιστα διασωθέντα τμήματά του κατεδαφίσθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση ενός ευρύτερου περιβόλου μετά την αποχώρηση των Περσών. Άλλωστε, θα ήταν παράλογο να υποθέσει κανείς ότι οι Αθηναίοι, ενώ φρόντισαν για την τείχιση της Ελευσίνος και άλλων περιοχών κατά τον 6ο αι. π.Χ., θα άφηναν ατείχιστη την πρωτεύουσα του κράτους τους.

Εμπειρη στον τουρισμό, νεαρή, αναζητεί εργασία παρτ τάιμ σε ρεσεψιόν ξενοδοχείου ή μπαρ, 3 φορές την εβδομάδα. Πληροφορίες: τηλ.6955817829 από τον κ.Χρήστος

Εμπειρη στον τουρισμό, νεαρή, αναζητεί εργασία παρτ τάιμ σε ρεσεψιόν ξενοδοχείου ή μπαρ, 3 φορές την εβδομάδα. Πληροφορίες: τηλ.6955817829 από τον κ.Χρήστος
Experienced in tourism, young, looking for part time work at a hotel reception or bar, 3 times a week. Information: Tel. 6955817829 by Mr. Christos

Πάνω στην οδό Φαλήρου, μια ανάσα από τον σταθμό μετρό Συγγρού - Φιξ και πίσω από ένα καταπράσινο μικρό πάρκο, Φαλήρου 57, Κουκάκι

Πάνω στην οδό Φαλήρου, μια ανάσα από τον σταθμό μετρό Συγγρού - Φιξ και πίσω από ένα καταπράσινο μικρό πάρκο, βρίσκεται το συνεταιριστικό καφενείο «Το Συγγρουόμενο». Όνομα και πράγμα, καθώς πρόκειται για μια κοοπερατίβα που συγκρούεται με λογικές και σχέσεις εκμετάλλευσης «λειτουργώντας από κοινού, χωρίς υπαλλήλους και αφεντικά».
Προσφέρει προϊόντα από την ελληνική περιφέρεια και από συνεταιρισμούς σε πολύ προσιτές τιμές, όπως: ρακή από μικρούς παραγωγούς στην Κρήτη, τσίπουρο από τα Λεχώνια Πηλίου, κρασιά από τον Αγχίαλο Βόλου και την Ορεινή Κορινθία, τυριά από τη Μυτιλήνη και τον αγροτικό συνεταιρισμό Μανταμάδου, χειροποίητα κρεατοπαρασκευάσματα από τον Βόλο, γλυκίσματα από την Πορταριά. Για άλλες ώρες και διαθέσεις προσφέρει καφέ και τσάι σε έναν ζεστό και φιλικό χώρο με καλή διάθεσή, όπως θα αντιληφθείτε από την πρώτη στιγμή.
Πού θα το βρείτε: Φαλήρου 57, Κουκάκι
Τηλέφωνο: 2109227270

Archimedes Museum in Ancient Olympia

The Archimedes Museum in Ancient Olympia, dedicated to Archimedes of Syracuse and his works, is included in the Top 10 of “Europe’s Best Kept Secret Museums”,  recently released by FlightNetwork, a leading travel guide in Canada.
Archimedes was a physicist, engineer, inventor and astronomer. The museum hosts copies of some of his inventions, which have been reconstructed in full detail, including audiovisual material, photographs, book references and many interactive exhibits.
The Greek museum ranked second after the War Museum Overloon in the Netherlands, which topped the list. The Casa-Museu Medeiros e Almeida in Lisbon, Portugal, ranked third, followed by the Whitby Museum in North Yorkshire, UK, in fourth place and the Matterhorn Museum-Zermatlantis in Zermatt, Switzerland, in fifth.
The Top 10 also includes museums in Norway, Lithuania, Russia and Sweden, as well as the Cretan Open-Air Museum on Crete in 10th place.
The Archimedes Museum was founded by Kostas Kotsanas, also founder of the Ancient Greek Technology – Kostas Kotsanas Museums in Athens and Katakolo in Ilia.
“The three museums constitute a panorama of the unique technology miracles of antiquity,” an announcement said.
For more information visit the website https://archimedesmuseum.gr.

Πάμε Γυψέλη, Κυψέλη

Ο πρώτος χρονολογικά και σημαντικότερος, μαζί με τον Δημήτριο Καμπούρογλου, ιστορικός της Αθήνας Διονύσιος Σουρμελής, αμέσως μετά την εθνική ανεξαρτησία, έγραψε στην καθαρεύουσα και δημοσίευσε το 1834 την "Ιστορία των Αθηνών κατά τον υπέρ ελευθερίας αγώνα". Ως Αθηναίος και αγωνιστής του 1821 έχει προσωπική γνώση όχι μόνο των γεγονότων που περιγράφει αλλά και της τοπογραφίας του λεκανοπεδίου και ειδικότερα της νέας πρωτεύουσας του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Ανάμεσα στα άλλα, περιγράφει με λεπτομέρειες όχι μόνο την Αθήνα αλλά και τα γύρω χωριά. Επιμένει δε στην προέλευση της ονομασίας τους.

Ειδικότερα, αναφερόμενος στην ονομασία της σημερινής "Κυψέλης", που τότε φυσικά ήταν ένα χωριουδάκι, γράφει: "η Γυψέλη… σημαίνουσα γυποφωλεάν εξ ης η Κυψέλη· εκλήθη δε το χωρίον τούτο Γυψέλη από τους εμφωλεύοντας εις τον χώρον αυτόν γύπας". Και παρακάτω, αναφερόμενος στα Τουρκοβούνια, προσθέτει: "Το βουνόν τούτο καλείται εις τα τουρκικά ταπία και χοτζέτια αετοφωλεά, ταυτόν τη Γυψέλη".
Απόστολος Κοκόλιας  δικηγόρος - συγγραφέας - Εφημ. Αυγή

Tεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, Τεχνολογικό - Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, Μουσείου Μεταλλείας - Μεταλλουργίας,

 Tεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου Του Γιώργου Ν. Δερμάτη*

Κατά την περίοδο 1990-1994 της πρόδρομης κρίσης με τη βιομηχανική κατάρρευση του Λαυρίου και της ταυτόχρονης αφετηρίας υπέρβασής της, η πάλαι ποτέ κραταιά Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων Λαυρίου είχε εκπνεύσει. Η απόλυτη σιγή του χώρου, ευτυχώς γρήγορα, έδωσε τη θέση της στις διακλαδώσεις, με τη μετεξέλιξή της στο Τεχνολογικό - Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, που ήρθε να σηματοδοτήσει τη συνάντηση της ιστορικής μνήμης με τον σύγχρονο πολιτισμό και τις τεχνολογικές καινοτομίες.

Η ευόδωση αυτού του εγχειρήματος έγινε με την επιστημονική και οργανωτική πρωτοπορία του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, κυρίως της Σχολής των Μεταλλειολόγων -που είχε και την έμπνευση του έργου- με τις αποκαταστάσεις των εδαφών και των αρχιτεκτόνων με τις αποκαταστάσεις των κτηρίων, παράγοντας νέα έργα και νέα γνώση διεθνούς ενδιαφέροντος. Σταθερός σύμμαχος ήταν η λαυρεωτική κοινωνία και η πολιτική ηγεσία της, που ήρθη στο ύψος των περιστάσεων, με τον Δήμο Λαυρεωτικής τότε στην πρώτη γραμμή.