Του Άγγελου Μανταδάκη*
Όταν κάποτε ο αείμνηστος Άγγελος Ελεφάντης ήθελε να πειράξει κάποιους φίλους του, που τους συναντούσε στην αγαπημένη του γειτονιά, το Μετς, τους ζητούσε... διαβατήριο.
Όποιος ή όποια περνούσε τα σύνορα του Μετς προερχόμενος από άλλη γειτονιά ή προάστιο όφειλε να έχει μαζί του τη σχετική... άδεια. “Το Μετς δεν είναι ό,τι κι ό,τι” έλεγε και ξαναέλεγε ο Άγγελος Ελεφάντης και το πρόσωπό του φωτιζόταν.
Αφήσαμε τον περίπατό μας στη συνοικία αυτή έπειτα από αρκετές άλλες όχι για λόγους υποβάθμισης, μάλλον το αντίθετο. Η ονομασία της περιοχής οφείλεται στην πρώτη μπιραρία που άνοιξε στα 1870, στην έρημη από σπίτια τότε πλαγιά του Αρδηττού, ένας Βαυαρός και την ονόμασε Μετς. Η εν λόγω μπιραρία αργότερα μετατράπηκε σε καφέ αμάν με βιολιά, σαντούρια, κιθάρες και βιολοντσέλα. Παράλληλα, άρχισαν να φυτρώνουν στην περιοχή κέντρα διασκέδασης και θέατρα που συγκέντρωναν οικογένειες από όλες τις γειτονιές της πρωτεύουσας. Οι ολίγον παντρεμένοι και οι ελεύθεροι και ελεύθερες εκείνης της εποχής βρίσκουν χώρο διασκέδασης στη συνοικία που γι’ αυτό τον λόγο ονομάστηκε αργότερα «Παντρεμενάδικα».
Εκεί που βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής, στην παλιά κοίτη του Ιλισσού, υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη που επί τουρκοκρατίας τροφοδοτούσαν με αλεύρι την πόλη της Αθήνας. Ο τελευταίος από αυτούς κατεδαφίστηκε από τον ιδιοκτήτη του το 1986. Όσο απλώνεται η πόλη, στη γειτονιά αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους νεοκλασικά σπίτια στις πλαγιές του λόφου.
Η συνοικία του Μετς οριοθετείται από τις λεωφόρους Αρδηττού και Βουλιαγμένης και τις οδούς Νικηφόρου Θεοτόκη και Τριβωνιανού, συνορεύει με το Πρώτο Νεκροταφείο και ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου. Με Προεδρικό Διάταγμα του 1993 τέθηκαν περιορισμοί στην επιχειρηματικότητα της περιοχής, όπως η ύπαρξη καταστημάτων επί της Λεωφόρου Αρδηττού, ενώ οι λοιπές επιχειρήσεις της περιοχής μεταβιβάζονται μόνο σε άτομα πρώτου βαθμού συγγενείας.
Το Μετς όπως και άλλες ιστορικές γειτονιές περί το κέντρο της Αθήνας δίνουν το χρώμα και τον τόνο στην πόλη. Χρειάζονται επομένως μια άλλη μεταχείριση από τις δημοτικές κυρίως αρχές, ώστε να αποτελούν ατραξιόν της πρωτεύουσας για τους κάθε λογής επισκέπτες.
Όταν κάποτε ο αείμνηστος Άγγελος Ελεφάντης ήθελε να πειράξει κάποιους φίλους του, που τους συναντούσε στην αγαπημένη του γειτονιά, το Μετς, τους ζητούσε... διαβατήριο.
Όποιος ή όποια περνούσε τα σύνορα του Μετς προερχόμενος από άλλη γειτονιά ή προάστιο όφειλε να έχει μαζί του τη σχετική... άδεια. “Το Μετς δεν είναι ό,τι κι ό,τι” έλεγε και ξαναέλεγε ο Άγγελος Ελεφάντης και το πρόσωπό του φωτιζόταν.
Αφήσαμε τον περίπατό μας στη συνοικία αυτή έπειτα από αρκετές άλλες όχι για λόγους υποβάθμισης, μάλλον το αντίθετο. Η ονομασία της περιοχής οφείλεται στην πρώτη μπιραρία που άνοιξε στα 1870, στην έρημη από σπίτια τότε πλαγιά του Αρδηττού, ένας Βαυαρός και την ονόμασε Μετς. Η εν λόγω μπιραρία αργότερα μετατράπηκε σε καφέ αμάν με βιολιά, σαντούρια, κιθάρες και βιολοντσέλα. Παράλληλα, άρχισαν να φυτρώνουν στην περιοχή κέντρα διασκέδασης και θέατρα που συγκέντρωναν οικογένειες από όλες τις γειτονιές της πρωτεύουσας. Οι ολίγον παντρεμένοι και οι ελεύθεροι και ελεύθερες εκείνης της εποχής βρίσκουν χώρο διασκέδασης στη συνοικία που γι’ αυτό τον λόγο ονομάστηκε αργότερα «Παντρεμενάδικα».
Εκεί που βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής, στην παλιά κοίτη του Ιλισσού, υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη που επί τουρκοκρατίας τροφοδοτούσαν με αλεύρι την πόλη της Αθήνας. Ο τελευταίος από αυτούς κατεδαφίστηκε από τον ιδιοκτήτη του το 1986. Όσο απλώνεται η πόλη, στη γειτονιά αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους νεοκλασικά σπίτια στις πλαγιές του λόφου.
Η συνοικία του Μετς οριοθετείται από τις λεωφόρους Αρδηττού και Βουλιαγμένης και τις οδούς Νικηφόρου Θεοτόκη και Τριβωνιανού, συνορεύει με το Πρώτο Νεκροταφείο και ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του ιστορικού κέντρου. Με Προεδρικό Διάταγμα του 1993 τέθηκαν περιορισμοί στην επιχειρηματικότητα της περιοχής, όπως η ύπαρξη καταστημάτων επί της Λεωφόρου Αρδηττού, ενώ οι λοιπές επιχειρήσεις της περιοχής μεταβιβάζονται μόνο σε άτομα πρώτου βαθμού συγγενείας.
Το Μετς όπως και άλλες ιστορικές γειτονιές περί το κέντρο της Αθήνας δίνουν το χρώμα και τον τόνο στην πόλη. Χρειάζονται επομένως μια άλλη μεταχείριση από τις δημοτικές κυρίως αρχές, ώστε να αποτελούν ατραξιόν της πρωτεύουσας για τους κάθε λογής επισκέπτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου