Παναγόπουλος Θάνος.
Όταν ήρθε ο Όθων, Αθήνα ήταν μόνο η Πλάκα. Ονομασία αρβανίτικη που θα πει «παλιά πόλη». Σταδιακά, η νέα πρωτεύουσα άρχισε να αναπτύσσεται και πρώτη γειτονιά που δημιουργήθηκε ήταν η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Νεάπολης (δηλαδή «Νέα Πόλη» κατ' αντιδιαστολή με την Παλιά Πόλη της Πλάκας) που απλώθηκε ως τα Πιθαράδικα, τα μετέπειτα Εξάρχεια. Η περιοχή Νεάπολης - Εξαρχείων έγινε στις επόμενες δεκαετίες κάτι σαν το «Quartier Latin της Αθήνας» όπου διέμεναν και εργάζονταν ανοιχτόμυαλοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες, μποέμ, φιλόσοφοι, αλλά και φοιτητές.
Παρά τους πολέμους, την κατοχή και την αστυφιλία, τα Εξάρχεια παρέμεναν «γειτονιά σκέψης και αμφισβήτησης».
Ώσπου τελευταία, και ειδικά την περίοδο της κρίσης, κατάντησαν «γκέτο» και λημέρι εξορμήσεων και δράσης του υπόκοσμου. Μόνο κατά την τελευταία διετία έχουν καταγραφεί ακραία φαινόμενα που παραπέμπουν σε «failed state». Τρανς γυναίκες προπηλακίζονται στη μέση της πλατείας ή δέχονται επίθεση με μαχαίρι, ληστεία και ξυλοδαρμό στην Τζαβέλα και Μπενάκη. «Πολιτοφυλακές» αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη δολοφονία 36χρονου Αιγύπτιου με επιχειρήματα περί μαφιόζων. Κουκουλοφόροι προπηλακίζουν οδηγούς και επιβάτες μέσων μεταφοράς τα οποία και καίνε έξω από το Πολυτεχνείο. «Επαναστάτες» σπάνε τζαμαρίες καταστημάτων αποκτώντας «δωρεάν» υπολογιστές, μπουφάν και χρήματα. Περαστικοί που βγάζουν αμέριμνοι βόλτα τον σκύλο τους κινδυνεύουν με ακρωτηριασμό επειδή συμμορίες παίζουν φωτοβολιδοπόλεμο εν μέση οδώ. Τέως υπουργοί συντρώγοντες με τις συζύγους τους διώκονται από «καλόπαιδα» που νομίζουν πως βρίσκονται στο αμπέλι του παππού τους. Ώσπου το Σάββατο, τρεις «νταήδες» γρονθοκόπησαν περαστικό επειδή φορούσε μπλούζα με το λογότυπο του αριστερού ραδιοσταθμού όπου εργάζεται.
Πολλές ερμηνείες, οικονομικού, ψυχαναλυτικού, κοινωνιολογικού και συνομωσιολογικού τύπου έχουν διατυπωθεί για αυτή τη «Μαύρη Τρύπα» της πρωτεύουσας: από «μαφία του real estate» που αγοράζει «αντί πινακίου φακής» ακίνητα (ίσως να μην είναι άσχετο ότι στην πλατεία Εξαρχείων θα κατασκευαστεί στάση μετρό, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους ιδιοκτήτες) μέχρι γκέτο εκτόνωσης αντικοινωνικών στοιχείων.
Η απροθυμία του κράτους να αποδώσει τα Εξάρχεια στην κοινωνία οφείλεται σε πλείστους όσους παράγοντες, όπως:
* Φοβική παραδοχή ανικανότητας του κράτους («αν τους πειράξουμε θα έχουμε φασαρίες»).
* Παρωχημένες «ιδεολογικές» αγκυλώσεις («παιδιά της αμφισβήτησης», «οργισμένα νιάτα» και άλλα τέτοια τετριμμένα).
* Έλλειψη σχεδίου επαναβίωσης συνοικιών (όπως συνέβη λ.χ. στο Μπρονξ επί δημαρχίας Τζουλιάνι).
Ό,τι και αν ισχύει από αυτά, μόνο βέβαιο είναι ότι όσο το κράτος φαίνεται ανίσχυρο και ανίκανο, το στοιχειώδες δικαίωμα των πολιτών να κυκλοφορούν ελεύθερα και ασφαλώς στην πρωτεύουσα δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Οι δε αρμόδιοι οφείλουν να αποκαταστήσουν άμεσα αυτό τους το δικαίωμα.
Όταν ήρθε ο Όθων, Αθήνα ήταν μόνο η Πλάκα. Ονομασία αρβανίτικη που θα πει «παλιά πόλη». Σταδιακά, η νέα πρωτεύουσα άρχισε να αναπτύσσεται και πρώτη γειτονιά που δημιουργήθηκε ήταν η ευρύτερη περιοχή της σημερινής Νεάπολης (δηλαδή «Νέα Πόλη» κατ' αντιδιαστολή με την Παλιά Πόλη της Πλάκας) που απλώθηκε ως τα Πιθαράδικα, τα μετέπειτα Εξάρχεια. Η περιοχή Νεάπολης - Εξαρχείων έγινε στις επόμενες δεκαετίες κάτι σαν το «Quartier Latin της Αθήνας» όπου διέμεναν και εργάζονταν ανοιχτόμυαλοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες, μποέμ, φιλόσοφοι, αλλά και φοιτητές.
Παρά τους πολέμους, την κατοχή και την αστυφιλία, τα Εξάρχεια παρέμεναν «γειτονιά σκέψης και αμφισβήτησης».
Ώσπου τελευταία, και ειδικά την περίοδο της κρίσης, κατάντησαν «γκέτο» και λημέρι εξορμήσεων και δράσης του υπόκοσμου. Μόνο κατά την τελευταία διετία έχουν καταγραφεί ακραία φαινόμενα που παραπέμπουν σε «failed state». Τρανς γυναίκες προπηλακίζονται στη μέση της πλατείας ή δέχονται επίθεση με μαχαίρι, ληστεία και ξυλοδαρμό στην Τζαβέλα και Μπενάκη. «Πολιτοφυλακές» αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη δολοφονία 36χρονου Αιγύπτιου με επιχειρήματα περί μαφιόζων. Κουκουλοφόροι προπηλακίζουν οδηγούς και επιβάτες μέσων μεταφοράς τα οποία και καίνε έξω από το Πολυτεχνείο. «Επαναστάτες» σπάνε τζαμαρίες καταστημάτων αποκτώντας «δωρεάν» υπολογιστές, μπουφάν και χρήματα. Περαστικοί που βγάζουν αμέριμνοι βόλτα τον σκύλο τους κινδυνεύουν με ακρωτηριασμό επειδή συμμορίες παίζουν φωτοβολιδοπόλεμο εν μέση οδώ. Τέως υπουργοί συντρώγοντες με τις συζύγους τους διώκονται από «καλόπαιδα» που νομίζουν πως βρίσκονται στο αμπέλι του παππού τους. Ώσπου το Σάββατο, τρεις «νταήδες» γρονθοκόπησαν περαστικό επειδή φορούσε μπλούζα με το λογότυπο του αριστερού ραδιοσταθμού όπου εργάζεται.
Πολλές ερμηνείες, οικονομικού, ψυχαναλυτικού, κοινωνιολογικού και συνομωσιολογικού τύπου έχουν διατυπωθεί για αυτή τη «Μαύρη Τρύπα» της πρωτεύουσας: από «μαφία του real estate» που αγοράζει «αντί πινακίου φακής» ακίνητα (ίσως να μην είναι άσχετο ότι στην πλατεία Εξαρχείων θα κατασκευαστεί στάση μετρό, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους ιδιοκτήτες) μέχρι γκέτο εκτόνωσης αντικοινωνικών στοιχείων.
Η απροθυμία του κράτους να αποδώσει τα Εξάρχεια στην κοινωνία οφείλεται σε πλείστους όσους παράγοντες, όπως:
* Φοβική παραδοχή ανικανότητας του κράτους («αν τους πειράξουμε θα έχουμε φασαρίες»).
* Παρωχημένες «ιδεολογικές» αγκυλώσεις («παιδιά της αμφισβήτησης», «οργισμένα νιάτα» και άλλα τέτοια τετριμμένα).
* Έλλειψη σχεδίου επαναβίωσης συνοικιών (όπως συνέβη λ.χ. στο Μπρονξ επί δημαρχίας Τζουλιάνι).
Ό,τι και αν ισχύει από αυτά, μόνο βέβαιο είναι ότι όσο το κράτος φαίνεται ανίσχυρο και ανίκανο, το στοιχειώδες δικαίωμα των πολιτών να κυκλοφορούν ελεύθερα και ασφαλώς στην πρωτεύουσα δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Οι δε αρμόδιοι οφείλουν να αποκαταστήσουν άμεσα αυτό τους το δικαίωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου