Οχυρώνεται η Κορώνη
Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας σε ένα πρόγραμμα επεμβάσεων και προστασίας του κάστρου
Μοσχοβολάει βενετσιάνικη φινέτσα.
Από τα ανοίγματα της οχύρωσης προβάλλει το πέλαγος. Η αρχοντιά δεν
εγκατέλειψε το κάστρο της Κορώνης, παρ' όλο που ένα κομμάτι
αναλημματικού τοίχου στο θαλάσσιο μέτωπό του έχει προ πολλού
καταρρεύσει.
Η εγκατάλειψη αυτή οδήγησε -έστω κατόπιν εορτής- στην απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να λάβει άμεσα μέτρα προστασίας των παράκτιων τμημάτων της οχύρωσης του κάστρου.
Οι χρηματοδότες
«Εκπονήθηκε ένα πρόγραμμα επεμβάσεων με τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα», τόνισε η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟΑ, Λίνα Μενδώνη, στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, κι έτσι θα προχωρήσει το έργο. Προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν τις μελέτες το Ιδρυμα Μανιατάκη και ο Δήμος Πύλου-Νέστορος, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η ένταξη για την υλοποίησή του στο ΕΣΠΑ με προϋπολογισμό 2 εκατομμύρια ευρώ.
Η καστροπολιτεία της Κορώνης (συνολικής έκτασης 40.000 τ.μ.) όπως και της γειτονικής Μεθώνης, ακόμη και στη σημερινή κακή κατάσταση διατήρησής τους (κυρίως της Κορώνης), φέρνουν μοσχοβολιά από τις μέρες ακμής τους από τους 13ο-17ο αιώνες, τότε που ήταν δυο μεγάλα εμπορικά λιμάνια της Πελοποννήσου τα οποία αντάλλασσαν εμπορεύματα με τα παράλια της Ανατολής. Γι' αυτό, φημίζονταν ως τα «μάτια της Βενετίας» στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Ερειπωμένα σήμερα τα κάστρα αυτά, με τα στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που φέρουν τα εναπομείναντα οικοδομήματά τους, θυμίζουν ότι εκεί υπήρχε ένα σημαίνον διοικητικό, πολιτικό κέντρο ενός οικισμού που ασχολούνταν με τη βιοτεχνία και το εμπόριο. Τα ξεθωριασμένα ίχνη αυτής της μνήμης είναι εκείνα που γοητεύουν και το σημερινό επισκέπτη.
Το κάστρο της Κορώνης βρίσκεται στη νοτιοανατολική άκρη του Μεσσηνιακού κόλπου. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, πήρε το όνομά του από ένα χάλκινο νόμισμα (Κουρούνα) που βρέθηκε κατά την εκσκαφή των θεμελίων της οχύρωσης. Αλλωστε στη θέση αυτή θεωρείται πως ήταν η αρχαία πόλη Ασίνη, ενώ ταυτίστηκε επίσης με την ομηρική πόλη Αίπεια, την οποία υποσχέθηκε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα (μαζί με άλλες έξι πόλεις) κατά τη διάρκεια του Τρωϊκού πολέμου για να επιστρέψει στη μάχη.
Το βενετσιάνικο κάστρο είναι κτισμένο σε μια χερσόνησο που στέφει τον ομώνυμο οικισμό. Πέρα από τα τείχη η χερσόνησος συνεχίζεται και καταλήγει σε μια μικρή γλώσσα γης, το «Λιβάδι». Το μεγαλύτερο τμήμα της οχύρωσης φέρει τη σφραγίδα των Ενετών. Τα τείχη κατασκευάστηκαν στην Α' Ενετοκρατία (13ος-15ος αιώνες), ενώ το κομμάτι προς το Λιβάδι ενισχύθηκε στην Α' Τουρκοκρατία με τάφρο και δύο στρογγυλούς προμαχώνες (σήμερα σώζεται μόνο ένας). Ενας μεγάλος διπλός προμαχώνας εικάζεται πως κτίστηκε στην περίοδο της Β' Ενετοκρατίας.
Παρουσιάζοντας τη μελέτη για την προστασία των παραθαλάσσιων τειχών ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Βυζαντινών- Μεταβυζαντινών Μνημείων, Θ. Βλαχούλης, είπε ότι «το τείχος στο ΒΑ τμήμα του εκτείνεται από τη στέψη του πρανούς μέχρι τη στάθμη της θάλασσας με πάχος που φθάνει έως και τα 4 μέτρα και προστατεύει τα πετρώματα από τη διάβρωση και κυρίως από τα θαλάσσια αιωρήματα. Στη φάση κατασκευής οι Βενετσιάνοι επένδυσαν τα πρανή με λιθοδομές που διαπλάτυναν ώς τη στάθμη της θάλασσας».
Καταρρεύσεις
Οι καταρρεύσεις του τείχους οφείλονται στη διάβρωση του υλικού (ψαμμίτης) και στον έντονο τεκτονισμό. Ετσι βρέθηκαν χωρίς στήριξη τμήματα της θεμελίωσης. Δημιουργήθηκαν σπηλαιώσεις και κατολισθήσεις σε μεγάλη έκταση, που παρέσυραν τμήμα της επίχωσης του πλατώματος όπως και των υπερκείμενων κτισμάτων. «Σήμερα σώζονται τμήματα του τείχους σε οριακή κατάσταση ισορροπίας», είπε ο κ. Βλαχούλης. Κι έτσι αποφασίστηκε να καλυφθούν οι ελεύθερες επιφάνειες των πρανών με οπλισμένο μανδύα εκτοξευόμενου σκυροδέματος, να καθαριστούν τα τείχη από τη βλάστηση στην άκρη του πρανούς, να στερεωθούν τα υπερκρεμάμενα τμήματα και να επιχωθούν κάποιες ενάλιες αρχαιότητες που βρίσκονται in situ, για να μην καταστραφούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου